ਪੰਨਾ:ਕਿੱਸਾ ਹੀਰ ਲਾਹੌਰੀ.djvu/36

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

ਕਕੇ ਗੇ ਅੱਗ ਮੰਡ ਦਾਨੇ ਟਿੱਚ ਭੀ ਪੋੜੀ ਨਾਲ ਜੁਵਨ ਜੁਵਾਨਕੀਤੇ ਵਾਜਾ ਵੱਜੇ ਕਰਦੇ ਦ਼ੋਰ ਸ਼ੋਰ ਚੱਲੇ ਗੋਲੇ ਪਾਟਵੇ' ਤਰਫ਼ ਅਸਮਾਨ ਕੀਤੇ ਗਾਉ'ਨ ਤਾਇਫ਼ੇਬਾਂਹ ਉਲ੍ਹਾਰ ਬਾਂਕੇਤੇ ਮਰਾਸੀਆਂਤਾਨਿਆਂਤਾਨਕੀਤੇ ਰੈਨਾਂ ਮਰਦ ਸਿਆਲਾਂਦੇ ਹੋਏ ਇਕਠੇਮੁਜਰੇਰਾਗ ਹਰ ਚੌਕ ਮੇੈਂਦਾਨਕੀਤੇ ਲਾਹੌਰੀ ਚੂਚਕੇ ਦੇ ਘਰਜੇਵ ਦੁੱਕੀ ਸੋਟਿਣੇਟਮਸਾਈਂ ?ਹਰਬਾਨ ਕੀਤੇ ਜੋਵ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਤੇ ਆਤਸ਼ਬਾਜ਼ੀ ਵੇਹੜੇ ਦੂਚਕੇ ਦੇ ਅਤਸ਼ਬਾਜ਼ ਨੇ ਜੀ ਆਤਬਾਜ਼ੀਦੇ ਫ਼ੋਰਦਲਾਈਏ ਜੀ ਸੂੰਡਾ ਰੰਨਸਯਾਲਾਂ ਵੀਜੋ ਹੈਸੀਕਾਰਨ ਦੀਦ ਦੁਨੀਆਂਦੌੜੀਆਈਏਜੀ ਗੂਲ ਦੋਪਹਰ ਮਤਾਬੀਆਂ ਚਰਸ਼ਚੱਲੇ ਸਾਵਣਭਾਦਰੋਂਨੇਝੜੀਲਾਈਏਜੀ ਲਾਟੂ ਫ਼ਿਰਨ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਕਰਦੇਤੇਅਨਾਰ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਦਖਾਈਏਜੀ ਵਾਹਵਾਹਖੇੜਿਆਂ ਦੀ ਧੌਂਨ ਪੱਨ ਹੋਗਈ ਹਰ ਬਾਂ ਤੇ ਵੇਲਤ ਵੰਡਾਈਏ ਜੀ ਕਰਕੇਮਿਲਨੀਸਲਾਮੀ ਜੋਰਸਮਹੈਸੀਖ਼ਾਤਰਨਾਲਚਾ ਨਵ ਬਹਾਈਏ ਜੀ ਖਾਣੇ ਜੋ ਤਿਆਰ ਸਨ ਧਰੇ ਅੱਗੇ ਰੋਟੀ ਅਦਬ ਦੇ ਨਾਲ ਖੂਵਾਈਏਜੀ ਕਰਾਂਕੀਬਿਆਨ ਖੰਡ ਚ'ਓਲਾਂ ਤੇ ਜੇਹੀ ਖੇੜਿਆਂ ਨੇ ਲੁੱਟ ਪਾਈਏ ਜੀ ਥੋੜਾ ਖਾਓਵੇ ਜਾਂਵੀਓਗਾਉ'ਨ ਹੈਨਾਂ ਏਹ ਭੁਖਿਆਂਦੀ ਜੈਵਆਂਈਏ ਜੀ ਲਾੜਾ ਲੈਣਆਇਆ ਜੱਮਜੱਮ ਆਵੇ ਜੋ ਸਰਬਾਲੋ ਦੇਬਾਪਦੀਜਾਈਏਜੀ ਲਾਹੋਰੀ ਪਯਾ ਮਖੌਲ ਪਰਵਾਰ ਹੱਸੇ ਰਾਂਝੇ ਹੀ੍‌ਰ ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀਨ ਕਾਈਏ ਜੀ ਜੇਵ ਨੂੰ ਸਿੱਠਣੀਆਂ

ਧੱਨ ਧੱਨ ਗਾਤ ਏਹਘੜੀ ਸੁਲੱਖਣੀਏ' ਸੱਜਨ ਵੇਹਟ%ਸਾਂਦੇ ਮੱਜਆਏ ਲੀੜੇ ਹੱਟ ਬਜ਼ਜਾਂ ਦੇ ਲੁਟਪਾਏ ਰਨਿ ਟੇ ਮਾਂਗਵੇ' ਪਹਿਨਕੇਸੱਜਆਏ ਏਥੇਤਿਆਸਿਆਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਣੀਆਂਸਨਕਾਹਨੂੰ ਮਾਂਵਾਂਭੈਣਾਂਘਰੀਂਤੱਜਆਏ ਸੱਦੇ ਦ੫ ਵਪਾਤੜੇ ਅਮਾਂ ਹੈਸੀ ਨੋਹਦੇ ਪਾਉ'ਦੇ ਸ਼ੋਰ ਗੜਗੱਜ ਆਏ ਸੱਦੇ ਦਿਨੇ' ਸਵੈਲੜੇ ਆਣ ਪਹੁੰਦੇਅੱਧੀ ਰਾਤਮੇਦੇ ਮੂੰਹ ਸਿਰਕੈਂਜਆਏ

ਲਾਟੌਰੀਢਿੱਡਖਾਤੇਪਿਆਸੇਜਰਮਦੇਏਹਤੂ੧ ਦੇਸਦੇ ਕਹੇ ਅਨਰੱਜ ਆਏ