੪ ] ਉੱਚੇਨਾਲਹੈਅਸਾਂ ਦਾ ਪੇਚ ਰਾਂਝਾ ਡੋਰ ਤੇ ਹੀਰ ਪਤੈਗ ਮਾਏ ਸਰ ਚਾਕਦਾ ਜ਼ਰੀ ਤੇ ਬਾਫਤਾਏ ਪਲੰਗ ਖੇੜਿਆਂ ਸ਼ੇਰ ਪਲੰਗ ਮਾਏ ਮਨਤਨਚੋਲੀ ਲਾਲੋ ਲਾਲਹੋਈ ਲਾਇਆਇਸ਼ਕਲਿਲਾਰੀਨੇ ਰੰਗਮਾਏ ਕੌਣ ਓਸਲਿਲਾਰੀਦੇ ਹੈਗ ਜਾਣੇ ਜਿਸਦਾਨਵੇਂ' ਤੋ' ਨਵਾਂਹੈ ਢੰਗ ਮਾਏ ਮੇਗ ਸੈਦੇ ਦਾ ਜੋੜ ਨਾ ਜੋੜ ਹੋਸੀ ਖੇੜੀ ਰੋਜ਼ ਮਚਾਵਸਾਂ ਜੈਗ ਮਾਏ ਡੰਡਾ ਦੌਰ ਚਾਈ ਵਿਰਾਂ ਰਾਂਝਣੇਦਾ ਜਿੱਥੇ ਹੁਕਮਕਰਸੀ ਘੋਟਾਂ ਭੰਗ ਮਾਏ ਲਾਹੋਰੀ ਹੀਰ ਬਦੀ ਦੋ ਜਹਾਂਨ ਅੰਦਰਰਹੀ ਸੁੱਖ ਰੈਝੇਟੇਦੀ ਮੰਗ ਮਾਏ
ਕਾਂਜ਼ੀ ਨੇ ਹੀਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ
ਛੱਡ ਇਸ਼ਕੇ ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਮੀਆਂ ਨੂੰ ਚਾਤਰ ਹੈ,ਨਹੋ ਨਦਾਨ ਹੀਰੈ _ ਜੋ ਕੁਜ ਮੂਲਹੈ ਮੋਮਨਾਂ ਮੰਨ ਸੋਈ ਜਿਵੇ “ ਲਿਖਿਆਵਿੱਚ ਕੁਰਾਂਨ ਹੀਰੈ ਮੰਨ ਹੱਕਤੈ ਛਡ ਹਰਾਮ ਨੂੰ ਤੂੰ ਕਰ ਸ਼ਰਮ ਨ ਖੋਲ ਜ਼ੁਬਾਨ ਹੀਰੈ ਸੁਣਲੈਓਹਣਾਦਾਣੂੰਕੀ ਕੀਹਾਲਹੋਇਆਜੇਹੜੇਸ਼ਰਾਦੇਝੇ ਫ਼ੁਰਮਾਨ ਹੀਰੇ ਹੋਵਿਆ ਵਾਰ ਸਵਾਰ ਤੇ ਸੀਸਦਿਤਾਖਂਲਾਂ ਲੱਥੀਆਂ ਤੇ ਦੁਖਪਾਣਹੀਰੇ ਆ ਮੈਨ ਕੇਹ' ਸ਼ਰਮ ਰੇਖ ਸਾਡੀ ਖਿੰਡੇ ਗੋਲ ਨ ਵਿੱਚ ਜਹਾਂਨ ਹੀਰੈ ਤੇਟੇ ਜੇਹੀਆਂ ਕੁਪੌਤੀਆਂ ਸੋਹਦੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਪ ਵੱਢਕੇਨਦੀ ਰੁੜ੍ਹਾਨ ਹੀਰੈ - ਆਖੈ ਲਗ ਨਕਾਹੀਏ ਨਾਲ ਸੇਦੇ ਰੱਫੜ ਪਾਨਾ ਰੋਹ ਰੂਹਾਂਨ ਹੀਰੈ _ ਜੇਹੀ ਕੁੱਟਕਰਸਾਂ ਉਮਰਯਾਵਰੱਖੇ' ਮਾਂਪਿਉਲਾਡਨਕਰੀ'ਗੁਮਾਨ ਹੀਰੇ
ਲਾਹੋਰੀ ਵਾਂਗਜੇ ਕਰੇਂਕਰ:ੱਬ ਭੈੜੇਕਾਜ਼ੀ ਦੂਰਿਆੰਨਾਲ ਉਡਾਣਹੀਰੈ
ਹੀਰ ਦਾ ਕਾਜ਼ੀ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਕਾਜ਼ੀ ਠੇਪਹਕ।ਇਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ/ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲਕੀ ਜੀਉੜਾਸਾੜਿਆਏ ਫ਼ਤਵਾ ਵਾ ਲਾਇਆਕਾ਼ੀਆਂਹੁਕਮਦਿੱਤਾ ਸ਼ਰਾਦਾਰਮਨਸੂਰਨੂੰਚਾੜ੍ਆਣੇ ਭਲੋ ਟੋ ਇਆਮੁਰਸ਼ਦਇਸ਼ਕਬਾਂਹਪਰੜੀਉਹਨੂੰਯਾਰਦੇ ਏਹੋ ਚਾਵਾੜਿਅਏੇ ਲਾਹੋਰੀਇਸ਼ਕਬਹਾਲਿਆਪਾਸਪ੍ਯਾਰੇਸ਼ਰਾਸੀਸਸਰਮਦਦਾਝਾੜਿਆ
