੪੪) ॥ ਸੈਦੇ ਹੀਰਦੀ ਸੇਜ ਤੇ ਵਰ ਗਿਆ ਪਹਾੜ ਲੈ ਗੂਰਹੋਜੀ _ ਕੂਦਰਤਨਾਲ ਕੜਿਆਸੈਦੇ ਨਾਗਜੈਹਰੀਪਯਾਨਜ਼ਰਜੀਵੇਂ ਹੰਗਸੇਧੂਰਹੈਜੀ __ ਸੈਂਦੇ ਚੀਕਮਾਰੀ ਲੋਕੀਆਏਵੇਖ਼ਣਨਜ਼ਰੋਂਰੁੰਮਨੋਗਿਆ ਸੰਗਦੂਰਹੈ ਜੀ _ ਓਜਰੋਂਬਦੇ ਰਾਜ਼ਨੂੰ ਫ਼ਰਕ ਸਝਣ ਲੌਕਾਂ ਗਾਫਲਾਂ ਕੀ ਸ਼ਾਊਰਹੈ ਜੀ_ | ਰੌਂਬਹੀਰ ਨਿਮਾਣੀਦੀ ਲਾਜ ਰੱਖੀ ਸੀਨਾਂ ਸਾਫ਼ਰ ਦੇਖਿਆ ਰਰੀਬੀ
`ਲਾਹੋਰੀ ਓਸਦੀ ਠੇਣ ਵਿਗਾੜਨੱਕੇ ਮਦਦ ਜਿਸਦੀ ਰੱਬ ਗ਼ਫ਼ੂਰ ਹੈ ਜੀ ਸੈਦੇ ਨੂੰ ਦਦ ਦਾ ਉਠਣਾ ਨੈਬ ਰਾਂਝੇਦੀ ਹੀਰ ਅਮਾਨ ਵੱਖੀ ਉਠੀ ਸੇਦੇੜੇ ਦੇ ਪੇਟ ਪੀੜ ਹੈ ਜੀ [ ਸੱਦੇ ਖੇੜਿਆਂ ਵੈਦ ਹਕੀਮ ਕਈ ਦਿੱਤੋ ਲਣ ਜਵੈਣ ਹਰੀੜ ਹੈ ਜੀ _ ਜੈਹੀਨਾਲ ਤਕਦੀਰਦੇ ਦਰਦ੮ਈ ਖਾਧਾ ਹੌਫ਼ ਡਿੱਗਾ ਭਜਾ ਬੀੜਹੈਜੀ '_ ਸਾਗ ਉਮਰਨ ਜਾਏਗਾ ਹੀਰਨੇੜੇਲਾਹੌਰੀ ਰਬ ਕੱਟੀ! ਸ਼ਕਲਭੀਵ ਹੈਜੀ ਗੋਰ ਨੇ ਰੱਬ ਦਾ ਨਕਰ ਕਰਣਾ ਚ ਸ਼ੁਕਰ ਮੇ' ਨਿ-ਣੀਦੀ ਲਾਜਰੇਖੀ ਕੀਤਾਮੁੱਝ ਤੇ ਫ਼ਫ਼ਲ ਕਮਾਲ ਰੌਂਬਾ ਤਹ ਭੁਲਾ ਹਏਆਜੋਸੈਦੇਨਅਪਣੀਪਈ ਭਹਿਆਹੀਰਦੇਰਲੋ'ਜੈਜਾਲਰੱਬਾ _ ਵੈਰੀ ਆਸ਼ਕਾਂਦਾ ਸੁਖ ਸਵੇ' ਨਾਹੀ' ਮੰਜੀਰ?ੇ ਡਿੱਗ ਐਸੇ ਹਾਲ ਹੁੱਬ _ ਲੱਗੇ ਕੋਈ ਦਵਾ ਨ ਹੋਵੇ ਅੱਛਾ ਭਾਵੇ' ਵੈਦ ਲਯਾਵਨ ਭਾਲ੨ ਰੌਂਬਾ __ 'ਸਿਯਹੀ ਖ਼ੂਬ ਫੋਰਤੀ ਮੇਥੇਵੈਰੀਆਂਦੇ ਹੋਸੀ ਸੱਜਣਾਂ ਦਾ ਰੋਗਲਾਲ ਰੱਬ __ ਲਾਹੋਰੀਮੇਹਰਦੀਕਰੇ'ਨਿਗ੍ਰਾਜਿਸਤੇਤਾਰੇ ਪਲਕਵਿੱਚਕਰੇ'ਨਿਹਾਲਚੈੱਬੀ _ ਰਾਂਝੇ ਦਾ ਖੇੜਿਆਂ ਥੀ' ਮੁੜਕੇ ਸਿਆਲੀ' ਆਓਣਾਂ __- ਰੰਝਸਬਰਕਰਹੀਰਬੀ'ਹੋਇਆਵਿਦਯਾਪਰਤਝੈਗ/ਸਿਆਨਮਂਮੁੜਆਇਆਏ ਮੱਥੇ ਲੱਗਾ ਨ ਜਾਕੇ ਚੂਚਕੇਦੇ ਡੇਰਾ ਵਿੱਚ ਮਸੀਤ ਜਾਂ ਲਾਇਆਂ ਏ __ .ਲੌਕਾਂ ਆਖਿਆਰਾਂਝਿਆਂਬੁਰੀਹੋਈਨਿ ਖਿਆਲੇਖਤਕਦੀਰਜੋਪਾਇਆਏ _ ਮਲੜੀਵੇ।ਖਆ : ਮੌਥੇਵਟ ਪਾਇਆ ਦੂਦਕ ਜਾਨ ਮਲਦਲਾਇਿਆਏ __ ਸਕਰ ਰੱਬੋਢ' ਸਟੂਰੇ ਗੀ ਨੱਢੀ ਰਲੋ' ਚਾਕ ਨੂੰ ਟੱਬਨੇ _ਲਾਰਿਅਏ ਓ ਨਉ
ਹਨ ਹ£ ਜਿੂੰਰ£ ਮਿਂਹਨਕ/ (908 / ੧੧੧ ਹਰ ਗਉ9.ਹਹ
