ਲਾੈਰੀਬਣੀਸਰਤ ਦਹੀ 'ਚੀਿਕੀਤਾਸਬਰਤੇਵੱਰਲੰਘਾਇਆਏ ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਭਾਈਆਂ ਦਾ ਖ਼ਤ ਆਉਨਾਂ ਗੱਲ ਹੀਰਦੇਵਯਾਹਦੀ ਖਿੰਡੀ ਦੇਸੀਂਭਾਈਭਾਬੀਆਂਨੇ ਪਤਾ ਪਾਇਆਏ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀਆਂ ਭਾਈ ਨੂੰ ਖ਼ਤ ਲਿਖੋਦੇਵਰ ਅਸਾਂਦੀ ਸੱਸਦਾ ਜਾਇਆਏ ਭਾਈਆਂਲਿਖਿਆਰ'ਝਿਆਝਬਆਜਾਹਸਾਨੂੰ ਮੇਹਣਾਤੁਧਦ' ਆਇਆ ਫ਼ਿਰੇ' ਹੀਰਦੇ ਮਗ਼ਰਮ਼ੁਵਾਰ ਹੂੰਦਾ ਕਾਹਨੂੰ ਇਤਨਾਂ ਦੁੱਖ ਉਠਾਇਆਏ ਪਾਇਆਖ਼ਤਪਹੁੰਚਾਡਾਕੋ ਡਾਨਨਾਮਾ ਕਾਸਦ ਝੁਗਸਿਆਲੁ ਦਾਧਾਇਅਡੇ ਲਾਹੋਰੀ ਭਾਲਕੇ ਲਭਿਆ ਰਾਂਝਣੇਨੰ ਕਾਸਦ ਹੱਸਕੇਖ਼ਤ ਫੜਾਇਆਏ ਰੱਝੇ ਨੇ ਖ਼ਤ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਵਾਨਾ ਖ਼ਤ ਵਾਚਿਆਲਿਖਿਆ ਭਾਬਆਂਦਾਮਾਲਕਆਨ ਬਣ ਅਪਣੀਬਾਂਦਾ ਵੇ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਹੈ ਪਿਆ ਅੰਧੇਰਮੱਖੀ' ਨੀਂ ਆਖਿਆਪਯਾਰੜੀ ਮਾਂਦਾ ਵੇ ਖ਼ਤਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਸਾਰ ਰਵਾਂਨ ਹੋਵੀ' ਲੰਘ ਆ ਜਾ ਪੱਤਨ ਝਨਾਂ ਦਾ ਵੇ ਗਲੀ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਦੀ ਪਾ ਫੇਰਾ ਕੱਛੇ ਵੰਝਲੀ ਬੀਨ ਵਜਾਂ ₹॥ ਵੇ ਫੱਨੀ ਝੂਦਿਆਂ ਵਾਲਿਆ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਘਰਆਜਾਂ ਬਾਂਹਲਟਕਾਂਵਦਾਵੇ ਦਗਾ ਹੀਰਦੇ ਗਈਅੰਤ ਖੇੜਿਆਂਦੇ ਜਿਦੀਆਂ ਮੱਝੀਆਂ ਰਿਹੋ' ਚਰਾਂਵਦਾਵੇ ਤੇਰੇਨਾਲ ਅਨੋਖੀ ਨਹੀਂ ਇਸ਼ਕ ਕੀਤੀ ਭਲੇਭਲਿਆਂਨੂੰਇਸ਼ਕਸਤਾਂਦਾਵੇ ਲੇਲਾਂ ਵਾਸਤੇ ਮਜਨੂੰ ਕਿਸਹਾਲ ਹੋਇਆ ਰਿਹਾਰੇਂਤ ਸਰੀਰਸੂਕਾਂਵਦਾਵੇ ਸੂਨ ਲੈ ਸੋਹਿਣੀ ਤੇ ਮਹੀ'ਵਾਲ ਤਾਈ' ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਝਨਾਂ ਛੂਬਾਂਦਾ ਵੇ ਓੜਕ ਥਲਾਂਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜਾਨ ਦਿੱਤੀ ਸੌਂਸੀ ਪਨੂੰ ਨੂੰ ਗੋਰ ਸਮਾਂਦਾ ਵੇ ਰੋਡਾ ਵਡ ਜਲਾਲੀ ਦੇ ਭਾਈਆਂ ਨੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਦਰਯਾ ਰੁੜ੍ਹਾਂਦਾ ਵੇ ਸ਼ੀਰੀ' ਮੋਈ ਫ਼ਰਹਾਦਦੀ ਜਾਨ ਦਿੱਤੀ ਖ਼ਾਤਰਯਾਰ ਪਹਾੜ ਉਡਾਂਦਾ ਵੇ ਸੂਲੀ ਚਾਹੜਦਾ ਤੇ ਸੀਸ ਕੇਂਟਦਾ£ ਏੱਨਾਂਪੁੱਠੀਆਂ ਇਸ਼ਕਲਹਾਂਦਾ ਵੇ ਨੰਚੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਯਾਰ ਦੀਦਾਰ ਕਾਰਣ ਇਸ਼ਕ ਪਾਂ ਪਸ਼ਵਾਜ਼ ਨਚਾਂਦਾਵੇ ਘੋ' ਜਾਵਟੇਦਾਂ ਮਜ਼ਾ ਚੱਖਿਓਈ ਇਸ਼ਕ ਪਯਾਂ ਪਰਦੇਸ ਰੂਲਾਂਦਾ ਵੇ
