ਆ ਦਰ
ਕੂ ਤ ੪੬]
ਤੇਟੈਲਾਲਕੀ ਇਸ਼ਕਨੇ ਅਜੋਕੀ ਇਸ਼ਕਗਭੀਆੰਦੇ ਕੌਖ ਚੁਗਾਂਦਾਵੈ _!: 1 ੫ ਵੇ ਖਿਆਨਹੀਂਅਜੇਇਸ਼ਕਦਾੜੂਵਾਕਫ਼ ਹੋਇਓ ਤੂੰ ਇਸ਼ਕਦੇਨਾਂਦਾਵੇ . [ਕਿ ਹੇ ਨਾਲ ਹੈ ਅਸਾਂਦਾ ਸਾਕ ਵੱਡਾ ਕੋਣ ਕਿਸੇਨੂੰ ਪਿਆ ਬੁਲਾਂਦਾ ਵੇ _!? ਛੱਡ ਖਿਆਲ ਤੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਆ ਬੀਬਾ ਸਾਡੇ ਜਿਓਂ ਏਹੋ ਕੰਮ ਭਾਂ ਵਾਵੇ ਮੂਖ ਵੇਖ ਤੂੰ ਆਣਕੇ ਅੰਮੜੀਦਾ ਪੁੱਛੀ' ਹਾਲ ਤੂੰ ਆਣ ਭਰਾਂਦਾ ਵੇ ਛੱਡ ਨਗਰ ਸਿਆਲਦੀ ਹੀਰ ਝੂਠੀ ਨ ਕਸ਼ਾਂ ਦੇਖਨ ਭੁਲ ਸਰਾਂਦਾ ਵੇ ਲਾਹ਼ੋਰੀ ਲਿਖੀ ਤਾਕੀਦਘਰਝੱਬਆਜਾਂ ਫ਼ਿਰੇਂ ਕਾਸਨੂੰ ਉਮਰਗਵਾਂਦਾਵੇ
` ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਖਤ ਦਾ ਜਵਾਬ ਲਿਖਣਾ - ਪਟ੍ੰਚਾਖ਼ਤਤੂਸਾਡੜਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਲਿਖੀ ਦੁਆ ਸਲਾਮਅਰਦਾਸਭਾਬੀ _ ਕਾਹਦੀ ਥਾਂ ਹੈ ਅਮਾਂ ਮੁਸਾਫ਼ਰਾਂਦ) ਰੱਖੋ ਮਾਲਕੀ ਅਪਣੇ ਪਾਸ ਭਾਂਬੀ ` ਜਿਸਦਾ ਮੇਹਣਾਮਰਾਂਗਾਦੇਸਉਸਦੇ ਮੇਰੇਆਵਣਦੀ ਕਹੋਨ ਆਸਭਾਬੀ ਕਦੋ'ਸੁਣਨ ਅਵਾਜ਼ ਓਹ ਚੱਕੀਆਂਦੇ ਜੋਏਜਿਨ੍ਹਾਂਨੇ ਇਸ਼ਕ ਖ਼ ਰਾਸਭਾਬੀ ਸਾਰੇ ਸੁੱਖਸਮੇਟਕੇ ਹੀਰਲੈ ਗਈ ਹੋਇਆ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖਾਂ ਮੇਰਾਵਾਸ ਭਾਬੀ ਤਲਖ਼ੀਬੁਰੀਜੁਦ' ਈ ਟੀਇਸ਼ਕਅੰਦਰਬਿਨਾਂਵਸਲਦੇਲਹੇਨਪਿਆਸਭਾਬੀ ਮੇਰੇ ਹਾਲਨੂੰ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨਲੋਕੀ' ਤੋਬਾ ਕਰਨ ਤਰਾਂਸ ਤਰਾਂਸ ਭਾਬੀ _ ਕਦੋ ਭਤਿੱਆਂਦੇ ਉਤੇ ਆਂਵਦੇਨੇ' ਆਸ਼ਕ ਬ'਼ ਜਿਨ੍ਹਾ ਖਾਧੇਮਾਸ ਭਾਂਬੀ _ ਕਰਣ ਇਸ਼ਕਜੋਰਹਣਨਘਰਾਂਜੋਰੇ ਫ਼ਿਤਦੇਜੈਗਲੀ' ਰਹੁਣਉਦਾਸਭ'ਈ _! ਦੁਨੀਆੰਕੂੜਖ਼ਿਆਲ ਵਿਸਾਰਲਾਨੋਰੀ ਨਾਮਯਾਰ ਜਪਦੇ ਹਰਸਾਸਭਾਬੀ _ |
ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਭਾਈਆਂ ਨੇ ਖ਼ਤ ਦਾ ਪੜ੍ਹਨਾ ਹੂ ਮਿਲੀ ਹੋਰ ਬਗ਼ੇਰ ਨਹੀ ਆਂਵਣਾ ਮੈਂ ਭੇਜੋ ਖ਼ਤਨ ਵੰਗਬਰੇਗਭਾਬੀ . ਪਾਇਆ ਖ਼ਤ ਭਰਿਆਨਾਲ ਮੈਹਣਿਆਂਦੇ ਮੇਰੇਕਾਲਜੇਨੂੰ ਵੇਜੇਭੰਗਭਾਬੀ _ ਮੈਹਣਾ ਜਿਸਦਾ ਜਿੱਖਕੇ ਘਲਿੱ ਆ ਜੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥਹੈ ਉਸਦੇਮੰਗ ਭਾਈ ਦੁਨੀਆਂ ਓਨ੍ਹਾਨੂੰਨਾਪੈਹਿਚ ਨ ਸੱਕੇਕੀਤਾਜਿਨ੍ਹਾਨੂੰਇਸ਼ਕਬਦਰੈਤਭਾਬੀ ਮਾਰੇ ਬੋਲੀਆਂ ਘਰੀ' ਨਆਵਣ ਆਸਕ ਹੋ ਜਾਣਨਿਪੁੰਗਮਲੰਗ ਭਾਂਬੀ
ਹ£ਫਰ ਨ ਐਪੁੱਕ) ਗੋਉ।ਫ/100ਗ?/ ॥00ਐਮੁੰਗੀਰੂਨੀਉਘਹ
