ੴ ਸਤਿਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ।।
ਅੱਵਲ ਰੱਬ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਇਸ਼ਕ ਨਾਹੀਂ ਸੂਰਜ ਚੰਦ ਨ ਤਾਰੇ ਆਸਮਾਂਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਜ਼ਮੀਂਨ ਪਹਾੜ ਪੱਥਰ ਪੈਦਾ ਨ ਹੈਵਾਨ ਇਨਸਾਂਨ ਹੁੰਦੇ
ਦਿਨ ਰਾਤ ਨਾਹੀਂ ਸੁਭਾ ਸ਼ਾਮ ਹੁੰਦੀ ਨ ਏ ਬੁਲਬੁਲਾਂ ਨ ਗੁਲਿਸਤਾਂਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦਾ ਨ ਸਮੁੰਦਰ ਖੂਹ ਨਦੀ ਨਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਮੀਂਹ ਨ ਖੇਤ ਕਿਰਸਾਂਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦੀ ਨ ਕਪਾਹ ਪੁਸ਼ਾਕ ਚਿਟੀ ਹੁੰਦਾ ਅੱਨ ਨ ਕੋਈ ਪਕਵਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦੇ ਨ ਗ਼ਰੀਬ ਅਮੀਰ ਕੋਈ ਮੂਰਖ ਚਤਰ ਨ ਸੁਘੜ ਸੁਜਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਨਿਮਾਜ਼ ਨ ਵਰਤ ਰੋਜ਼ੇ ਫ਼ਿਰਕੇ ਨਾ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦੇ ਨ ਬਹਿਸ਼ਤ ਤੇ ਨ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਨੇਕ ਅਮਲ ਨਾਹੀਂ ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਯਾ ਇਸ਼ਕ ਵਾਲਾ ਨੀਵਾਂ ਜਾਨਦੇ ਜੇ ਹਕੀਕਤਰਾਏ ਜੀ ਕਿਉਂ ਕੁਰਬਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਸਰਮੱਦ ਸੀਸ ਦੇ ਚੜ੍ਹੇ ਮਨਸੂਰ ਸੂਲੀ ਟੁਕੜੇ ਰੋਡੇ ਕਿਉਂ ਨਦੀ ਰਵਾਂਨ ਹੁੰਦੇ
ਹੁੰਦੀ ਆਂਵਦਾ ਨ ਏਸ ਜਹਾਂਨ ਉਤੇ ਅਤੇ ਜਾਣ ਦੇ ਭੀ ਨਾ ਸਾਮਾਨ ਹੁੰਦੇ,
ਹੁੰਦਾ ਕੁਝ ਬੀ ਨਾ ਜੇ ਨ ਇਸ਼ਕ ਹੁੰਦਾ ਲਾਹੌਰੀ ਆਪ ਹੀ ਰੱਬ ਰੈਹਿਮਾਨ ਹੁੰਦੇ
ਮਹਾਰਾਜ ਅਗੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ
ਸਾਂਈਆਂਕਰਮ ਕਰ ਮੇਰੀ ਜ਼ਬਾਂਨ ਉਤੇ ਬਰਸੇ ਸ਼ੇਅਰ ਦਾ ਮੀਂਹਜਲਥੱਲਕਰਦੇ
ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈ ਸੁਖ਼ਨ ਦਾ ਬੀਜ ਬੋਇਆ ਹਰੀਭਰੀ ਉਮੈਦ ਦੀ ਵੱਲ ਕਰਦੇ
ਬਾਗ ਸੁਖਨ ਹੋਵੇ ਠੰਢੀ ਛਾਂਉ ਵਾਲਾ ਫੁਲਾਂ ਵਾਸ਼ਨਾ ਤੇ ਸ਼ੀਰੀ ਫੱਲ ਕਰਦੇ
ਜਿਹੜੀ ਗਲ ੫ਈ ਆਨ ਗਲ ਮੇਰੇ ਪੂਰੀ ਆਪ ਸਾਂਈਆਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ
ਮੈਂ ਬੇਸਮਝ ਕੀ ਸ਼ੇਅਰ ਦੀ ਸਾਰ ਜਾਣਾ ਮੂਰਖ ਬੁਧ ਚਾਲਾਕ ਅਕੱਲ ਕਰਦੇ
ਲਾਹੌਰੀਆਜ਼ਜ਼ੀ ਅਰਜ਼ ਮਨਜ਼ੂਰਹੋਵੇ ਮੇਰੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸਾਹਿਬਾ ਹੱਲ ਕਰਦੇ
ਸ਼ੁਰੂ ਕਿਸਾ ਹੀਰ ਤੇ ਰਾਂਝਾ
ਨੱਢੀ ਝੰਗ ਸਯਾਲਾਂ ਦੀ ਹੀਰ ਜੱਟੀ ਆਸ਼ਕ ਰਾਂਝਣਾਂ ਤਖ਼ਤ ਹਜ਼ਾਰੇ ਹੋਯਾ
ਮੌਜੂ ਚੌਧਰੀ ਦੇ ਘਰ ਛੇ ਪੁਤਰ ਸਤਵਾਂ ਨਾਮ ਧੀਦੋ ਬੁਢੇ ਵਾਰੇ ਹੋਯਾ
ਪਲਿਆ ਲਾਡਲਾ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾਹੀਂ ਤਬਾ ਤੇਜ਼ ਤੇ ਬੋਲ ਕਰਾਰੇ ਹੋਯਾ
ਰਾਤੀਂ ਹੀਰ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਸੁਨ ਖ਼ਵਾਬ ਡਿੱਠੀ ਦਿਨੇ ਉਠਕੇ ਘਰੋਂ ਕਿਨਾਰੇ ਹੋਯਾ
