(੫੫)
ਜੋਗੀਆਂ ਨੇ ਮੁੰਦਰਾਂ ਤੇ ਗੇਰੂਵੇ ਕਪੜੇ ਤਿਆਰ ਕਰਣੇ
ਪਾਣੀ ਰੰਗਾਂਦਾ ਪਾਕੇ ਗੋਮਿੱਟੀ ਸਾਧਾਂ ਮੂੰਦਰਾਂ ਝੱਬ ਬਣਾਈਆਂ ਨੇ
ਮੰਤਰ ਪੜ੍ਹੇ ਗੁਰਬਚਨ ਆਲੱਖ ਵਾਲੇ ਧੁੱਪੇ ਰਖੀਆਂਝਬ ਸੁਕਾਈਆਂਨੇ
ਗੇਰੀਨਾਲ ਅਲਫੀਤੁਰਤ ਰੰਗਦਿਤੀ ਮੁੰਦਰਾਂ ਧੂਣੀਦੇ ਵਿਚਪਕਾਈਆਂਨੇ
ਲਾਹੌਰੀ ਸਿਕਦੇਨੂੰ ਜੋਗ ਮਿਲਨਲੱਗਾ ਘੜੀਆਂ ਨੇਕ ਰੰਝੇਟੇ ਤੇਆਈਆਂਨੇ
ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਲਈ ਨਾਥ ਜੀ ਦਾ ਹੁਕਮ __
ਨਾਥ ਹੁਕਮਦਿਤਾ ਮੂੰਹੋਂ ਨੁਹਾਂਵਣੇ ਦਾਓਸੇ ਵਕਤ ਰੰਝੇਟੇ ਅਸ਼ਨਾਨਕੀਤਾ
__ ਮਲੀਖ਼ਾਕ ਜੋਗੀਜਾਪੇ ਮੁੱਦਤਾਂਦਾਨੀਵੀਂਨਜ਼ਰ ਗੁਰਚਰਨ ਧਿਆਂਨ ਕੀਤਾ ਬੈਠਾ ਵਾਂਗ ਗ਼ਰੀਬਨਿਮਾਣਿਆਂਦੇ ਦਿਲੋਂ ਦੂਰਚਾ ਖ਼ੂਦੀ ਗੁਮਾਨਕੀਤਾ ਲਾਹੌਰੀ ਰਾਂਝੇਨੇ ਹੀਰਦੀ ਦੀਦ ਕਾਰਨ ਜਾਨਮਾਲਤੇ ਸੀਸ ਕੁਰਬਾਂਨ ਕੀਤਾ
ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਕੰਨ ਪਾੜਕੇ ਮੁੰਦਰਾਂ ਪਾਣੀਆਂ
ਬਾਲਨਾਥ ਨੇ ਛੁਰੀ ਦੋ ਧਾਰ ਫ਼ੜਕੇ ਮੀਏਂ ਰਾਂਝਣੇ ਦੇ ਕੰਨ ਚੀਰ ਦਿੱਤੇ ਪਾਈਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਗੁਰੂਦਾਨਾਮ ਲੈਕੇਗਲ ਸੇਹਲੀਆਂਘੱਤ ਜ਼ੰਜੀਰ ਦਿੱਤੇ ਦਿੱਤਾਕੰਨ ਮੰਤ੍ ਮੁਕਤ ਜੁਕਤਿਵਾਲਾ ਦੁਨੀਆਂਭੀਖਨੂੰ ਦੇਸ ਜਾਗੀਰਦਿੱਤੇ ਕੀਤੀ ਨਿਗਾਹਤੇ ਕੰਗਲਾਸ਼ਾਹਕੀਤਾਕਰ ਤਾਬਿਆ ਪੀਰ ਅਮੀਰ ਦਿੱਤੇ ਨੈਨੀਂ ਨੀਰਤੇ ਕੰਨਾਂ ਥੀਂ ਲਹੂਵੱਗੇ ਅਜਬ ਇਸ਼ਕਨੇਰੰਗ ਅਖ਼ੀਰਦਿੱਤੇ ਲਾਹੌਰੀ ਪੀੜ ਰੰਝੇਟੇ ਦੀ ਕੌਨ ਜਾਨੇ ਜੋਜੋ ਲਿੱਖੇ ਸੋ ਦੁੱਖ ਤਕਦੀਰ ਦਿੱਤੇ
ਨਾਥ ਜੀ ਨੇ ਰੰਝੇਟੇ ਨੂੰ ਮੱਤ ਦੇਣੀ
ਏਸ ਜੋਗਦੇ ਰਾਹਨੂੰ ਪਾਉਂਨ ਔਖਾਜੀਵੇਂਸ਼ੇਰਦਾ ਕਰਨ ਸ਼ਿਕਾਰਬੱਂਚਾ
ਘੋੜਾ ਸਬਰਤੇ ਸੱਚਦੀ ਵਾਗ ਮੋੜੇਂ ਚਾਬਕਗਿਆਨਦਾਕੋਟਲਾਮਾਰ ਬਚਾ ਕਿਧਰੇ ਜੋਗਨੂੰ ਮੱਥੇ ਕਲੰਕ ਲੱਗੇ ਸੰਭਲ ਵੇਖਣਾ ਏਹ ਸੰਸਾਰ ਬੱਚਾ ਲਵੀਂਬਾਸ਼ਨਾਹੱਥ ਨਲਾਂਵਣਾਏਂਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖਦਾਫ਼ਿਰੀਂਗੁਲਜ਼ਾਰ ਬੱਚਾ ਏਹੋ ਬੰਦਗੀਹੈ ਖਾਹਿਸ਼ਾਂ ਖੋਟੀਆਂਥੀ' ਏਸ ਜੀਉ ਨੂੰ ਰੱਖਸੁਧਾਰ ਬਚਾ `_ ਲਾਹੌਰੀ ਤੁੱਧਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਰਬ ਤਾਈਂ ਤੇਰਾ ਓਹ ਲਾਵੇ ਬੇੜਾਪਾਰ ਬੱਚਾ
