(੫੬) ਨਾਥ ਜੀ ਨੇ ਰੱਝੇ ਨੂੰ ਬ੍ਰੌਹ॥ ਗਿਆਨ ਸੋਮਝਣੇ। ਸਰਬਜੀਆਂਅੰਦਰਤਾਗਾਇਕਸਾਈਂ ਦੁਨੀਆਂਮਣਕਿਆਂ ਵਾਂਰਬਣਾਈਹੋਈ ਜਿਉ' ਫੇਰੇ ਨੂੰਓਸਨੰਹੈਤਾਕਤਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗਹਰਇਕਵਿੱਚਆਈ ਹੋਈ ਉਸਦੇ ਨਰਦੀ ਰੇਜ਼ਹਰਇਕਅੰਦਰਉਨੈਫ਼ਿਟੇਜਿਸਦੇਹਈ ਉਠਾਈ ਹੋਈ ਏਹਜੇਂਗਹੀ ਰੌਬਦਾਰੂਪ ਲਾਹੌਰੀਨ੍ਕਤੇਦਾਰ ਗੋਰਬਾਤ ਸਮਝਾਈ ਹੋਈ
ਭਾਵੇਂ ਦੇਖ ਅੰਦਰਭਾਵੇ'ਦੇਖ ਬਾਹਿਰਬਿਨਾਂ ਨ੍ਰਰਸਾਈ'ਖ਼ਾਲੀਕੇਂ੧ਨਾਹੀ` ਆਵੇਨਜ਼ਰਕੀਵੇਂ ਤੇਰੀਜਦੋ'ਤੀਕਰ ਵੇਖਣ ਵਾਲੜੀਬਨੇਏਹਐੱਖ ਨਾਹੀ ਹੀਗਲਾਲਪੈਨਾਪਾਰਸਜਿਸਮਅੰਦਰਸੋਂਤਗੁਰਜੋਹਿਰੀਬਿਨਾ ਪਰੌਖਨਾਹੀ' ਲਾਹੋਰੀਏਹਜਿਸਖ਼ਾਲਕ ਨੌਖ਼ਲਕਸਾਜੀਨੇੜੇਜਾਂਣਓਹਦੂਰਤੇਵਖਨਾਹੀ ਰਾਝੇ ਨੂੰ ਨਾਥ ਜੀ ਨੇ ਚਿਲੇ ਵਿਚ ਰੱਖਨਾਂ ਚਲੀਰੋਜ਼ਚਿਲੇਪਾਇਆਰਾਂਝਟੇ ਨੂੰ ਸਤਗੁਰਅੰਦਰਹੀਖਾਣਾ ਖਵਲਦੇਹਹੇ ਇਕਦੋਜੋਗੀਆਂਦੀ ਇਹੋਕਾਰਹੋਈ ਪਾਨੀਗਰਮ ਕਰਨਿੱਤਨੁਹਾਲਦੇਰਹੇ ਓਹੋ ਤੇਲਲਾਵਣਕੌਨ 'ਚੀਰਿਆਂ ਤੇ ਮੰਗੇਪਾਣੀਤੇ ਦੁੱਧਪਿਆਂਲਦੇਰਹੇ ਪਾਸ ਬੈਠਗੂਰ ਸਿਖਿਆ ਦਸੀ ਤਨੇਸਾਰੀ ਜੋਗਦੀ ਜੁਗਤਸਿਖ/ਲਦੇ ਰਹੇ ਮਾਤਾ ਜਿਸਤ੍ਰਾਂ ਪੁੱਤਰਦੀ ਖਬਰ ਰੱਖੇ ਬਾਲਨਾਥ ਰੰਝੇਟੇਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਰਹੇ ਲਾਹੋਰੀ ਰੋਣ ਹੰਝੇਟੇਦੇ ਨੈਣ ਦੇਵੇਂ ਬਿਨਾਂ ਹੀਰਦੇਨੀਰ ਉਛਾਲਦੇ ਰਹੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਣਾ __. ਅਸਾਂਜੋਗੀਆਂਦਾਪਹਿਲਾਕੰਮਏਹੋਝੋਲੀਫ਼ੇਰਲਿਆਓ ਤਾਨਗਰਮੰਗ਼ਬੋਂਾ ਕੋਈ ਕਹੇ ਮੰਦਾ ਕੋਈਦੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕਰਣਾ ਸਬਰ ਹੈ ਜੋਗਦਾ ਢੰਗਬੋਂਚਾਂ ਰੱਬੀ ਖ਼ਿਆਲਏਹਜੀਉ ਨਡੋਲਜਾਵੇਦੁਨੀਆਂਦੇਖਦਿਵਾਨੀਦੇਰੇਗ ਬੱਚਾ ਗੁਖੋ' ਸ਼ਬਦ ਆਲਖ੨ ਕਹਿਣਾ ਲੋਕ ਲਾਜਤਿਆਗਣੀ ਸੋਗ ਬੱਚਾ ਕ/ਮਕ੍ਰੋਧਮੋਹਲੌ ਭਦੇਨਾਲਲੜਨਾ ਚਿਮਟਾਗਿਆਨਮਾਰੋ ਕਰੋਮੈਗਬੋਚਾ ਲਾਹੋਰੈਖਕਰੁਮਾਕੇ ਖਾਕ ਹੋਣਾ ਐਖਾ ਹੈ ਸਦਉੱਣ ਮਲੰਗ ਬਚਾ
ਗਹਂਟਟ 9) ਉਰਗੁੰਤ ਹੋਰਡ। 98ਠ)/ / ॥॥000ਡਗੁੰਤਹ6ਉ.ਹ
