ਮੈਨੂੰ? ਮੈਂ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਭੈੜਾ ਸਮਝਣੀਆਂ। ਸੁਲਾਹ ਸਫ਼ਾਈ
ਚਾਹਨੀਆਂ, ਪਰ ਇਹਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਗ਼ਦਾਰ
ਵੀ ਬਣ ਸਕਨੀਆਂ ਇਹ ਕੀਹ ਚਾ ਤੂੰ ਮੂੰਹੋਂ ਕਢਿਐ?
ਸੀਤਾ--(ਖਿਲ-ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦੀ ਏ) ਪਾਸੇ ਦਾ ਸਿਊਨਾ ਏਂ-
ਕੁੜੀਏ-ਤੂੰ, ਮੈਂ ਸ਼ੱਕ ਕਰ ਕੇ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ ਏ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ੀ
ਦੇਹ, ਮੇਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇਰਾ ਅਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦੀ। ਪਰ
ਇਹ ਸੱਚ ਮਨੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਗਲ ਐਵੇਂ ਬਣਾ ਕੇ ਈ ਆਖੀ
ਏ। ਮੈਂ ਸਚੀ ਮਚੀ ਮਦਦ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਚਾਹਦੀ ਨਾਂਹ
ਇਹਦੀ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਲੋੜ ਈ ਏ। ਨ ਮੇਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਇਹ ਕੰਮ
ਆਖਿਆ ਏ। ਨ ਆਖ ਸਕਦੈ। ਸਗੋਂ ਵੀਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ
ਲਗ ਜਾਏ ਕਿ ਮੈਂ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਸ਼ ਕੀਤੀ ਏ ਤੇ
ਗੁੱਸੇ ਹੋਵੇ ਤੇ ਮਹਾਤਮਾ ਜੀ ਤੇ ਖੌਰੇ ਵੀਹ ਇਕ ਦਿਨ ਰੋਟੀ
ਈ ਨ ਖਾਣ।
ਹੈਲਣ--ਚਲ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਉਂਞ ਮੈਂ ਤੇ ਇਹ ਗਲ ਤੇਨੂੰ ਹਾਸੇ
ਵਿਚ ਵੀ ਨ ਕਦੀ ਆਂਹਦੀ।
ਸੀਤਾ--ਕੀਤੀ ਤੇ ਖੈਰ ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਈ ਸੀ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਹਦਾ ਹੋਣਾ
ਉਲਟਾ ਫ਼ੈਦਾ ਈ ਏ। ਜੈਹੜੇ ਵੇਲੇ ਵੀਰ ਨੇ ਸੁਨਿਆ ਤੇਰਾ
ਜੁਆਬ ਓਸ ਆਖਣੈਂ "ਬਸ ਲਿਆ ਓਹਨੂੰ ਹੁਨੇਂ ਨਹੀਂ ਮੇਨੂੰ
ਲੈ ਚਲ ਓਹਦੇ ਕੋਲ" ਸੁਹਣਪ ਦਾ ਵੀ ਉਹ ਬੜਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਏ
ਪਰ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦਾ ਹੁਣ ਉਹਨੂੰ ਐਨਾ ਖਬਤ ਏ ਕਿ ਗ਼ਦਾਰ
ਤੇ ਕਿਤੇ ਰਿਹਾ ਜੈਹੜਾ ਬੰਦਾ ਉਹਦੇ ਜਿਨਾ ਦੇਸ਼ ਭਗਤ ਨ
ਹੋਵੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਓਹ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਵੀ ਗਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ
-੯੩-
