ਭਰਮਤੋੜ-ਬੜੀ ਕਿਰਪਾ ਕੀਤੀ। ਸੇਵਾ ਦੱਸੋ? ਤੀਰ-ਧੀਰ ਜੀ ਦੀ ਧੀਰ ਨੇ ਮਾਰੇ! ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਿੱਥੇ ਹੋਣ ਸੀ! ਧੀਰਜ ਧੀਰਜ ਕਰਦਿਆਂ ਅਸੀਂ ਘੋੜੇ ਲਏ ਗੰਵਾ! ਏਥੇ ਰੱਸਿਆਂ ਵਾਲੇ ਸੁਣੀਂਦੇ, ਕੁਝ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਪਾ! ਭਰਮਤੋੜ-ਜੇ ਇਹੋਜਿਹੀ ਗੱਲ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸੇ ਦਿਨ ਪੁੱਜਣਾ ਸੀ। ਰਜਪੂਤਾਂ ਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਹੜੀ ਬਾਂਗਰ ਥਲੀ ਵਿਚ ਪੁਜਾਏ ਹੋਨਗੇ। ਕੀਹਦੇ ਸਨ?
ਤੀਰ-ਅਸੀਂ ਭੰਗਾਂ ਪੀ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਘੂਕ ਸੁਤੇ ਸ਼ੀਹਣੇ ਜਾ! ਤੀਰ ਬਣ ਗਏ ਅੱਡੀ ਖਾਂਦਿਆਂ ਸਾਡੇ ਰਾਕੀ ਮਹਿਣੇ ਧਾ! ਪੰਛੀ-ਭਾਈ ਰਾੱਕੀ ਸਾਡੇ ਤ੍ਰਿਹਾਂ ਦੇ, ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਦਈਂ ਮਿਲਾ! ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਭਰਮਤੋੜ ਜੀ ਸਾਡਾ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਗਿਲਾ! ਭਰਮਤੋੜ-ਇਹ ਭੰਗਾਂ ਕਦੋਂ ਪੀਤੀਆਂ ਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਕਿੱਥੋਂ ਤੌਂ ਆਏ। ਧੀਰ --ਚੌਥੇ ਸ਼ਹਿਣੇ ਭੰਗਾਂ ਪੀਤੀਆਂ, ਓਥੇ ਰਾਕੀ ਲਏ ਖੁਹਾ। ਪਰਸੋਂ ਮਹਿਣੇ ਪੁੱਜਕੇ, ਓਥੋਂ ਆਪਣੀ ਪਤਿ ਲੁਹਾ। ਪੰਛੀ ਨਾਲ ਉਡਾਰੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਧੀਰ, ਤੀਰ ਨੇ ਵੀ। ਰਾਕੀ ਸਾਡੇ ਏਥੇ ਪੁੱਜ ਗਏ ਕਹਿੰਦੈ ਹਰ ਇਕ ਜੀ! ਭਰਮਤੋੜ--ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਵੀਆਂ ਵਾਲੇ ਖ਼ਿਆਲੀ ਪਲਾਉ ਪਕਾਉਂਦੇ ਓ ਤਿੰਨੇ। ਧੀਰ ਜੀ! ਚੌਬੇ ਦੇ ਘੋੜੇ ਹੁਣ ਤਕ ਏਥੇ! ਓਹ ਤਾਂ ਕਦੇ
- ੧੯੪੭ ਤਕ ਸਹੌਰ ਦੇ ਰਜਪੂਤ ਚੋਗੇ ਦੇ ਢੋਰਾਂ ਦੇ ਰੱਸੇ, ਬਾਂਗਰ ਬਲੀ ਦੇ ਠੱਗਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਦੇ ਰਹੇ ਨੇ। ਢੋਰਾਂ ਦਾ ਇੰਝ ਅੱਗੇ ਈ ਅੱਗੇ ਵੇਚਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਰੱਸਾ
ਕਹਾਉਦਾ ਸੀ। ੩੬
