ਜ਼ਫ਼ਰਨਾਮਾ ਸਟੀਕ
(੧੬੬)
ਹਿਕਾਯਤ ਨੌਵੀਂ
ਭਾਵ—ਦਾਸੀ ਦੇ ਮੁਖੋਂ ਏਹ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਅਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਤਾਈਂ ਕਾਂਬੇ ਨਾਲ ਕੰਬਿਆ॥੨੬॥
ਬਿਆਮਦ ਕਜ਼ੋਜ਼ਾਇ ਓ ਖੁਫਤਹ ਦੀਦ॥
ਜ਼ਸਰਤਾ ਕਦਮ ਹਮਚੋ ਮੇਹਰਸ਼ ਤੁਪੀਦ॥੨੭॥
ਬਿ = ਵਾਧੂ ਪਦ। ਆਮਦ = ਆਇਆ। ਕਜੋ = ਜੋ ਉਸ। ਜਾਇ = ਥਾਾਉਂ। ਓ = ਉਹ।
ਖੁਫਤਹਦੀਦ = ਸੁਤੇ ਦੇਖੇ। ਜ਼ = ਤੇ। ਸਰ = ਸਿਰ। ਤਾ = ਤਾਈਂ। ਕਦਮ = ਪੈਰ।
ਹਮਚੋ = ਨਿਆਈਂ। ਮੇਹਰ = ਸੂਰਜ। ਸ਼ = ਉਹ। ਤੁਅਪੀਦ = ਤਪਿਆ।
ਭਾਵ—ਉਸ ਥਾਂਇ ਆਇਆ ਅਤੇ ਓਹ ਸੁਤੇ ਦੇਖੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਤਾਈਂ ਸੂਰਜ ਵਾਂਗੂੰ ਤਪ ਗਿਆ॥੨੭॥
ਬਿਦਾਨਿਸਤ ਈਂ ਰਾ ਖਬਰਦਾਰ ਸ਼ੁਦ॥
ਬਿਰੋਜ਼ਿ ਅਜ਼ਾਂ ਈਂ ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਸ਼ੁਦ॥੨੮॥
ਬਿ = ਵਾਧੂ ਪਦ।! ਦਾਨਿਸਤ = ਜਾਣਿਆ। ਈਂਰਾ = ਇਸਨੂੰ। ਖਬਰਦਾਰ = ਪਤੇ
ਵਾਲੀ। ਸ਼ੁਦ = ਹੋਈ। ਬਿ = ਤੇ। ਰੋਜ਼ = ਦਿਨ। ਇ = ਸਨਬੰਧ ਪਦ। ਅਜ਼ਾਂ = ਉਸ
ਈਂ = ਇਹ। ਖਬਰਦਾਰ = ਸੁਚੇਤ। ਸ਼ੁਦ = ਹੋਈ।
ਭਾਵ— ਇਸ ਗਲ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸੇ ਦਿਨ ਤੇ ਇਹ ਸੁਚੇਤ ਹੋ ਗਈ॥੨੮॥
ਬਿਖੁਸਪੀਦ ਯਕ ਜਾਇ ਯਕੇ ਖ੍ਵਾਬਗਾਹ॥
ਮਹਾਦਾਓ ਉਫਤਦ ਨ ਯਜ਼ਦਾਂ ਗਵਾਹ॥੨੯॥
ਬਿ = ਵਾਧੂ ਪਦ। ਖੁਸਪੀਦ = ਸੁਤੀ। ਯਕ ਜਾਇ = ਇਕ ਥਾਉਂ। ਯਕੇ = ਇਕ।
ਖੂਬਗਾਹ = ਮੰਜਾ। ਮਰਾ = ਮੇਰਾ। ਦਾਓ = ਢੰਗ। ਉਫਤਦ = ਬਣਿਆ।
ਨ = ਨਹੀਂ। ਯਜ਼ਦਾਂ = ਪਰਮੇਸ਼ਰ। ਗਵਾਹ = ਸਾਖੀ।
ਭਾਵ—ਅਤੇ ਇਕ ਥਾਓਂ ਇਕ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੌਂ ਗਈ ਹੈ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਖੀ ਹੈ ਮੇਰਾ ਢੰਗ ਨ ਬਣਿਆਂ॥੨੯॥
ਜੁਦਾ ਗਰ ਬਿਬੀਨਮ ਅਸੀਂ ਖ੍ਵਾਬਗਾਹ॥
ਯਕੇ ਜਫ਼ਤਹ ਬਾਸ਼ਮ ਚੋ ਖੁਰਸ਼ੈਦ ਮਾਹ॥੩੦॥
ਜੁਦਾ = ਕੱਲੀ। ਗਰ = ਜੇ। ਬਿਬੀਨਮ = ਮੈਂ ਦੇਖਾਂ। ਅਸੀਂ = (ਅਜ਼ ਈਂ)।
ਅਜ਼ = ਤੇ। ਈਂ = ਇਹ। ਖ੍ਵਾਬਗਾਹ = ਮੰਜਾ। ਯਕੇ = ਇਕ। ਜੁਫ਼ਤਹ = ਜੋੜ।
ਬਾਸ਼ਮ = ਹੋ ਜਾਵਾਂ। ਚੋ = ਨਿਆਈਂ। ਖੁਰਸ਼ੈਦ = ਸੂਰਜ। ਮਾਹ = ਚੰਦ੍ਰਮਾ।
