________________
ਮਹਾ: ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ (੬੭) ਰਾਜਖਾਲਸਾ-ਭਾਰਤ ਰਾਹਜਾਰ ਦੇ ਲਗਭਗ ਬੜੇ ਕੀਮਤੀ ਬਸੰਤੀ ਰੰਗ ਪਸ਼ਮੀਨੇ ਦੇਪੁਸ਼ਾਕੇ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਦੇ ਜੇਵਰ ਸੁਇਨੇ ਦੇ ਜਵਾਊ ਤੇ ਕਲਗੀਆਂ ਸ਼ੇਰਪੇਚ ਆਦਿਕਲੇਬਾਸ ਧਾਰਨਕ ਰ, ਤੀਰਾਂਦੇ ਭੁੱਬੇਲੇ, ਦਾਤੀਆਂਬਵਾਰ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਪਾਸਨੰਧ ਬੁੱਧਹੋਕੇ ਕਾ ਝ ਕੱਆਏਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਭੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਲਿਬਾਸ ਪਹਿਨਕੇ ਅਮੋਲਕ ਰਤਨਾਂਦੀ ਮਾਲਾ ਕੰਡਾ, ਕੋਹਨੂਰ ਹੀਰਾ ਭੁਪਰ ਸਜਾਕੇ ਕਲਗੀਜੇਗਾ ਪਹਿਨੀਤੇ ਤੁਰਗੀ ਝੁਲਾਏ, ਕੁਛਛਕਛਕਏ ਅਰਦਾਸੇ ਸੁਧਾਏ,ਬਡੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਪਰ ਬਜੇਡੇ ਹਾਥੀਆਂ ਉੱਤੇ ਚਲਕੇ ਧੀਰੇ ਨ ਦਰੀਆ ਫੁਲਚਲੇ ਜਦ ਪੁਲ ਉਤਰੇ ਤਾਂ ਸੂਰਜ ਕੁੰਦਨਆਯਏਸਸਮੇ ਸੂਰਜਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ, ਦਰਿਆਦੀਆਂਲਹਿਰ ਅਤੇ ਓਬਰਤਨਜਣਤ ਸੁਏਨੇਦੇ ਬੱਦਲਦਾ ਝਲਕਾਰਾ ਐਸੀ ਅਣਖੀਛਬ ਦੇਖਉ ਰੇਹਾਸੀ ਜੋ ਇੰਕ ਰੰਬਦਾ ਨੁਰਹੀਰ ਨਜ਼ਰ ਆਹਾਈਜਨਾਨੇਓ ਹਜਲੂਸਦੇਖਹੈ ਓਨਾਂ ਦਾ ਚਿੱਤ ਫੇਰ ਕਿਸੇਜਲਸੇ ਦੇਵੇਖਣ ਨੂੰ ਨਹੀਂਚਾ ਸਾਰੀਫੌਜ ਦਰੀਯਾ ਉਤਰਕੇ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂਦਰੇਸ਼ੀਨਾਲ ਖੜੀਹੋਗਈਮਹਾਰਾਜ ਭੀ ਸਲਾਮੀ ਲੈਂਦੇ ਹੋਏ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਗਵਰਨਰ ਦੇ ਤੰਬੂਵਲ ਚੱਲੇ ਤਦ ਲਾਰਡ ਧੋਣ ਸਾਹਿਬ ਬਹਾਦੁਰਵੈਬਰਾਏ ਹਿੰਦ ਆਪਹਾਥੀਪਰ ਅਸਵਾਰ ਮਹਾਰਾਜੇ ਸ਼ੇਰੇ ਪੰਜਾਬਦੀ ਅਗਵਾਨੀ ਨੂੰਆਪਜਦੋਨੋਹਾਥੀ ਕੰਨੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜੇ ਨੇ ਤੇ ਕਸੇਉਟਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿਚੋਤਾ ਅਤੇ ੬ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚਹੀਰ ਹਣਤਾਸੇਉਲੈਕੇਟਸਾਹਿਬਬਹੁਤ ਖੁਸਫੇਰ ਦੋਹਾਂ ਨੇਆਪਸ č ਚ ਹੱਥ ਮਿਲਾਕੇ ਕੁਲ ਆਨੇਦ ਪੁੱਛੀ ਜਦ ਲਾਸਾਹਿਬਨੇਮਹਾਰਾਜੇਦਾ ਹੱਥ ਆ ਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਟੱਪਕੇ ਓਸੇਦੇ ਪਾਸ ਜਾਏਡੇਫੇਰਤਾਂ ਲਾਟਸਾਹਿਬ ਗਦ ਗ ਹੋਰੀਆਪਦੋਵੇਂ ਚੰਦਸੂਰਜ ਏਕੋ ਕਾਲੇਮੇਘ ਉੱਤੇ ਬੈਠਕੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸੀ ਰੇ ਧੀਰੇ ਦਰਵਾਜੇ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਉਤਰਖਮਹਾਰਾਜੇ ਦੇ ਹੁਕ ਮਅਨੁਸਾਰ ਜਦ ਸਬਸਰਦਾਰਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬੈਠੇਤਾਂ ਮਹਾਰਾਜਾਤੇ ਵੈਰਾਗਣ ਹੰਦ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਪਾਏ ਹੋਏ, ਦਰਬਾਰੀਖੇਮੇਦੇ ਅੰਦਰ ਜਤਾਉ ਕੁਰਸੀਆਂ ਉਤੇਜਾ ਬੇਰਾ ਲਾਹੇਬ ਨੇਮਹਾਰਾਜੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਬੀਠਾਯਾ।ਫੇਰਖੁਈ ਦੀਸੁਲਹੋਈਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਲਾਟਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦਾਮਤ Digitized by Panjab Digital Library www.panjabdigilib.org
