ਹੋਇਆ ਹੈ।”
ਰਾਜੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਭੀ ਇਥੇ ਲੈ ਆਓ, ਜੋ ਕੁਝ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ ਵੰਡ ਛਕਾਂਗੇ।” ਇਹ ਹੁਕਮ ਸੁਣ ਕੇ ਅਰਜਨ ਭੱਜਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਵਿਚ ਹੀ ਅੰਗ ਪਾਲ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਚੁਕ ਲੈ ਆਇਆ। ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਪਾਣੀ ਛੱਕਣ ਨਾਲ ਬੁੱਢੇ ਦੀ ਜਾਨ ਵਿਚ ਜਾਨ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕਿ ਅਰਜਨ ਕੌਣ ਹੈ ਤੇ ਕਿਉਂ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ, ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮੰਡਲੀ ਵਿਚ ਹੀ ਰਖ ਲਿਆ।
ਆਉ ਹੁਣ ਵੇਖੀਏ ਜੋ ਗਿਆਨ ਚੰਦ ਤੇ ਰੂਪ ਵਤੀ ਆਪਣੀ ਝੁੱਗੀ ਵਿਚ ਕਿਵੇਂ ਦਿਨ ਕਟੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਉਹ ਸੈਰ ਨੂੰ ਗਏ, ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਅਤੀ ਅਸਚਰਜ ਹੋਏ ਜੋ ਦੂਰ ਨੇੜੇ ਦੇ ਬ੍ਰਿਛਾ ਉਤੇ ਰਾਜਵਤੀ ਦਾ ਨਾਉਂ ਉਕਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਥਾਂ ਥਾਂ ਪੱਤ੍ਰਾਂ ਉਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਉਸਤਤੀ ਵਿਚ ਇਹੋ ਜਹੇ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਬੰਦ ਲਿਖੇ ਪਏ ਹਨ:-
ਸਜਨ ਇਕ ਭੋਰੀ ਨ ਵਿਛੋੜ !
ਛਲੀਏ ਨੈਣ ਪੀਆ ਦੇ ਛਲ ਗਏ !
ਤੀਰ ਨਜ਼ਰ ਦੇ ਸੀਨਾ ਸਲ ਗਏ !
ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਤਵਾਲੇ ਸਾਜਨ
ਦੀਨਾਂਂ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਸਾਜਨ
ਕਦੀ ਬਾਗ ਇਧਰ ਭੀ ਮੋੜ......ਸਜਨ ਇਕ ਭੋਰੀ ਨ ਵਿਛੋੜ।
੨. ਤੁਧ ਬਾਝੋ ਮੇਰਾ ਝੜਿਆ ਜੀਵਨ।
ਯਾਦ ਤਿਰੀ ਲੁਟ ਖੜਿਆ ਜੀਵਨ।
ਮੁਰਦਾ ਜੀਵਨ ਮੇਰਾ ਕੀ ਏ ਜੀਵਨ।
ਤੁਰਦਾ ਜੀਵਨ ਮੇਰਾ ਕੀ ਏ ਜੀਵਨ।
ਹੇ ਸਾਈਂ ! ਹੇ ਜੀਵਨ ਰਾਜ !
-੧੦੫-
