੧੫੭
ਨਿਰਮੋਹੀ
ਵੀਹ
ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਮਾਮਾ ਸਾਮਾਨ ਆਦ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਲਖਨਊ ਜਾਨੇ ਲਈ ਦਿਲੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ | ਪ੍ਰੇਮ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਗੜੀ ਚੜਾਨ ਆਇਆ। ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਮਾਮਾ ਧੀਰਜ ਦਿਲਾਸਾ ਦੇਦਾ ਹੋਇਆ ਗਡੀ ਵਿਚ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਵਕਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਗਡੀ ਚੱਲੀ-ਪ੍ਰੇਮ ਤਾਂ ਫੂਲ ਦੇ ਮਕਾਨ ਵਲ ਚਲ ਪਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮਾਮਾ ਲਖਨਊ ਵੱਲ।
ਮਸਾਂ ਗਡੀ ਅਜੇ ਮੁਰਾਦਾ ਬਾਦ ਕੋਲ ਹੀ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ। ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਲਾਈਨ ਤੋਂ ਉਤਰ ਗਈ। ਰਾਤ ਦਾ ਵਕਤ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋਏ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਰ ਗਏ। ਜਖਮੀਆਂ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਮਾਮਾ ਵੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਤਾਰ ਦਿਤੀ। ਪ੍ਰੇਮ ਫੂਲ ਦੇ ਘਰੋਂ ਉਠ ਕੇ ਅਜੇ ਮਸਾਂ ਆਪਨੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਾ ਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਤਾਰ ਵਾਲੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਤਾਰ ਫੜਾਈ। ਤਾਰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀਆਂ ਸਤੇ ਸੁਧਾਂ ਭੁਲ ਗਈਆਂ। ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਹਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਗਈ। ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਆਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਉਹ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਆਇਆ ਤੇ ਗਡੀ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਮੁਰਾਦਾ ਬਾਦ ਪਹੁੰਚਾ ਤੇ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾ ਰੁਖ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਪਹੁੰਚਦਿਆਂ ਤਕ ਉਸ ਦਾ ਮਾਮਾ ਆਖਰੀ ਸਵਾਸਾਂ ਤੇ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹਦੈਤਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਆਪ ਸਾਰੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦਾ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰਸ ਬਨ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋ ਗਿਆ।
