ਤਦੇ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਤਿਲਕਦੀ ਹੋਈ ਤਸਵੀਰ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਕੰਧ ਤੇ ਚਿਪਕਾਏ ਹੋਏ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਤੇ ਪਈ। ਟੁੱਟੇ-ਭੱਜੇ ਗੁਰਮੁਖੀ ਦੇ ਅੱਖਰਾਂ `ਚ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ-"ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਮੰਮੀ।'
ਉਸ਼ਾ ਨੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ। ਅੱਠਾਂ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਪਿੰਕੀ, ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਰਾਜੂ ਦੁਆਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਾਂਹ ਲਪੇਟੀ ਪਈ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਮਾਂ ਹੋਵੇ।
ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਸੂਮ ਚਿਹਰੇ ਵੇਖ ਕੇ ਊਸ਼ਾ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਇੱਕ ਚੀਖ਼ ਉੱਠੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਦਬਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
ਜਦੋਂ ਉਸ ਲਈ ਉਥੇ ਖੜ੍ਹਨਾ ਅਸਹਿ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬੱਤੀ ਬੁਝਾ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਕਦਮੀਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਗਈ।
ਕਮਰੇ 'ਚ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟਿਆਂ ਉਸ ਦੇ ਦਿਮਾਗ 'ਚ ਲੇਡੀ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਦੇ ਆਖੇ ਸ਼ਬਦ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ। "ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਰ ਇਨਫਰਮੇਸ਼ਨ ਧਿਆਨ 'ਚ ਆ ਜਾਏ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਇਸ ਨੰਬਰ ਤੇ ਫੋਨ ਕਰ ਦੇਣਾ," ਪੁੱਛ-ਗਿੱਛ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਊਸ਼ਾ ਨੂੰ ਨੰਬਰ ਦਿੰਦਿਆਂ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਉਸ ਵੱਲ ਟੇਢੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਝਾਕੀ ਸੀ।
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਰਜਨੀ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ 'ਚ ਫਸਾਇਆ! ਨਾ ਮੈਂ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁੜ ਨਾਤਾ ਜੋੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ, ਤੇ ਨਾ ਉਹ ਦੇ ਨਾਲ ਆਹ ਬੀਤਦੀ!!" ਉਸ਼ਾ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਦੋਂ, ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤਾਂ ਊਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ! ਉਸ ਦਾ ਆਪਣੀ ਮਨਪਸੰਦ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਜੋ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ!
ਊਸ਼ਾ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਿਰਫ ਰਕੇਸ਼ ਦੇ ਭਾਅ ਜੀ ਹੀ ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਹੋ ਰਹੇ!
"ਭਾਅ ਜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਐ ਕਿ ਲੋਕੀਂ ਕਹਿਣਗੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਨਾਲ ਦੀ ਗਲੀ 'ਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਲਿਆ!" ਰਕੇਸ਼ ਨੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਊਸ਼ਾ ਨੂੰ ਕਾਰਨ ਦੱਸਿਆ ਸੀ।
"ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਸੋਚਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਗਲੀ 'ਚ ਗੇੜੇ ਮਾਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਥੱਕਦਾ! ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਂਹ ਕਰਨ ਤੇ ਤੂੰ ਮਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ!!" ਉਸ ਨੇ ਰਕੇਸ਼ ਨੂੰ ਝੰਜੋੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ।
ਪਰ ਰਕੇਸ਼ ਆਪਣੇ ਭਾਅ ਜੀ ਅੱਗੇ ਬੇਬਸ ਸੀ। ਜੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਜਿਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ, ਤਾਂ ਵੀ ਹੋਰ ਗੱਲ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਭਾਅ ਜੀ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਸਭ ਕੁਝ ਸਨ, ਤੇ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਕਿਵੇਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ!
ਆਖ਼ਿਰਕਾਰ, ਊਸ਼ਾ ਦੇ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਨੂੰ ਹੀ ਭਾਅ ਜੀ ਦੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ। ਊਸ਼ਾ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਵੱਡੀਆਂ-ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਰਕੇਸ਼ ਤੇ
24/ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ
