ਇਸ ਤੋਂ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸਾਂ ਕਿਸੇ ਨੀਵੀਂ ਖੱਡ ਤੋਂ ਪਹਾੜ ਦੀ ਨੀਂਹ ਧਰਨੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਵਿਚ ਸਤਹ ਤੋਂ ਉਚੇਰੇ ਜਜ਼ੀਰੋ ਦੀ ਖਾਤਰ ਹੇਠਾਂ Coral ਦੀ ਨੀਂਹ ਧਰਨੀ ਹੈ ਅਰ ਓਹ ਨੀਂਹ ਕਿਸੇ ਨਿਮਾਣੇ ਕੀੜੇ ਨੇ ਧਰਨੀ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਮਹਾਂ ਦੀ ਬਣ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ:
“ਕਿਨਕਾ ਏਕ ਜਿਸ ਜੀਅ ਬਸਾਵੈ॥ ਤਾਕੀ ਮਹਿਮਾ ਗਨੀ ਨ ਆਵੈ॥
ਕਈ Evolution Progress ਮੁਕੰਮਲ ਨਹੀਂ; ਜਦ ਤਕ ਪਹਿਲੇ ਕੋਈ ਕਿਣਕਾ nucleus ਨਾ ਬਣੋ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਤਿਗੁਰ ਆਖਦੇ ਹਨ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਟਿ ਉਧਾਰਦਾ ਭਾਈ ਦੇ ਨਾਵੇਂ ਏਕ ਕਣੀ॥
ਫਿਰ ਸਤਿਗੁਰ ਜੀ ਲਿਖਦੇ ਹਨ; ਕਿ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਦਾ, ਏਹ ਲਿਵ ਲਗਣ ਦਾ ਸਬਦ ਬੁੱਧੀ ਤੇ ਮਨ ਦੇ ਮੰਡਲ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ; ਏਸ ਕਰਕੇ ਸਿਖਯਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਸਿਖਯਾ ਤਾਂ ਰੁਢੀ ਤੇ ਵੈਰਾਗ ਦੇ ਖਿਆਲ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਅਸਲ ਸ਼ਬਦ ਤਾਂ ਸੁਰਤਾ, ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦੀ ਸੁਰਤ ਸਿਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਰ ਇਹ ਦਰਸ ਤਦਰੀਸ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਾਤਾ ਦੇ ਉਦਰ ਵਿਚ ਮਾਤਾ ਦੇ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਦਾ Circulation ਬੱਚੇ ਦੇ ਖੂਨ ਦੋ Circulation ਵਿਚ ਸਾਂਝੇ ਗੋੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵਰਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਰ ਇਹ ਤਰੀਕਾ ਹੇਠੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਕੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਸੂਰਤ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਕੇ ਪਰਾਉਣੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ। ਚਿਤਹਿ ਚਿਤੂ ਸਮਾਇ ਤ ਹੋਵੇਂ ਰੰਗੁ ਘਨਾ ' ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਆਗਯਾ ਹੈ।
ਸੋ ਪਿਆਰੋ ਜੀ, ਕੈਸਾ ਆਨੰਦ ਦਾ ਸਮਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ' ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ਦੀ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਅਠ ਪਹਿਰ ਉਠੇ। ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਹਰ ਵਕਤ ਰੰਗ ਵਿਚ ਰਖਣ। ਅਰ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੱਲ ਦੇ ਬੰਧਨ ਕੱਟੋ, ਸਾਡੀ ਆਤਮਾ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨਾਲ ਯਾਦ ਦੀ ਡੋਰ ਨਾਲ ਇਕ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਜੋ ਹਰ ਛਿਨ ਉਸ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਚਸ਼ਮੇ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਖਸ਼ ਹੁਲਾਰੇ ਤੇ ਜੀਵਨ ਰੇ ਦੋ ਲਹਿਰੇ ਆ ਆ ਕੇ ਵੱਜਣ। ਚਸ਼ਮੇ ਦਾ ਪਾਣੀ ਤੇ ਸਰੋਵਰ ਦਾ ਪਾਣੀ ਇਕੋ ਜੇਹੇ ਸਜਰੇ ਤਾਜ਼ੇ ਤੇ ਅਨੰਦੀ ਹੋ ਜਾਣ ਪਿਆਰੋ ਜੀ, ਮੈਂ ਦਲੀਲਾਂ ਹੋਰ ਕੀਹ ਲਿਖਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਕਾਫੀ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਜਾਣਦੇ ਹੈਂ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਇਹੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੱਧਮ ਵੇਗ ਦੀ Continuous ਲਹਿਰ ਜੋ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਕਲਾਂ ਦੀ ਹੈ ਉਹ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੋ sposmodic ਨਾ ਰਹੇ। In other wards ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਆਪ ਜ਼ਰਾ ਹੇਠ ਉਤਰੋ, ਬ੍ਰਹਮ ਦੀ ਲੀਨਤਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿਚ ਆਓ ਅਰ ਏਸ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਹੁਲਾਰਾ ਲਓ। ਅਗੋਂ ਪਹਿਰ ਰਸ ਦੀ ਝਰਨਾਟ ਅਨੰਦੀ ਛਿੜੇ, ਲੂੰ ਲੂੰ ਵਿਚੋਂ ਪਿਆਰੇ ਜੀ ਦਾ ਪਿਆਰ ਛੂਟੋ। ਪਿਆਰ ਸੂਰਤ ਵਿਚ ਉਮਾਹ ਲਵੋ ਤੇ ਉਮਾਹ ਭਰੀ ਰਖੋ। Gyan is to know him, I love is to have him.
-ਵੀਰ ਸਿੰਘ
144
ਪਿਆਰੇ ਜੀਓ
