________________
( ੧੪o ) ੧॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਮਾਰੈ ਬਿੰਦ ॥ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪਾਵੇ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ॥ ਸੁੰਨ ਗਿਆਨ ਰਹੈ ਅਖੰਡ ॥ ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਰਾਖੈ ਬੰਧਿ ॥ ਦਸਵੈ ਖੇਲੈ ਅਨਹਦ ਕੰਦ ॥ ਦਸਵੇਂ ਉਪਜੈ ਨ ਹੋਇ ਬਿਨਾਸੁ ॥ ਦਸਵੈ ਧਰਿਮਿ ਪੂਰ* ਕਾ ਵਾਸੁ॥ ਦਸਮੈ ਪਰਮਿ ਪੁਰਖ ਕਉ ਭੇਦੇ ॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਕਾਲ ਕਉ ਛੇਦੇ ॥ ਐਸੀ ਬਿਧਿ ਜੋ ਕਰੇ ਬੈਰਾਗੁ॥ ਨਾਨਕ ਤਾਕਉ ਆਵੈ ਨਿਰਿਮਲੁ ਸੁਆਦੁ ॥੧੨੭॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥ ਦੁਆਦਸ ਪੀਵੈ ਮਨਿ ਮਸਤਾਨੁ ॥ ਗਗਨ ਸਰੋਵਰ ਅਨਹਦੁ ਤਾਲੁ ॥ ਚਮਕੇ ਦਾਮਨਿ ਨਿਰਮਲ ਝਾਲ॥ ਬਰਸੇ ਅੰਮਿਤੁ ਭੀਗਹਿ ਸੰਤਾ॥ ਨਾਨਕ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਗੁਰ ਕੇ ਮੰ॥੨੮ ॥ ਅੰਤਕਾ ੫ (ਸਾਖੀ ੫੧ ਵਿਚੋਂ) ਅਲਫ ਅਹਲ ਕਉ ਯਾਦਿ ਕਰਿ ਗਫਲਤ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿ ਸਾਸ ਪਲੇਟੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਧਿਗੁ ਜੀਵਨੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥੧॥ ਬੇ ਬਿਦਾਇਤ ਦੂਰਿ ਕਰੁ ਕਦਮ ਸਰੀਅਤਿ ਰਾਖੁ॥ ਸਭਸ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਿਵਿ ਚਲ ਮੰਦਾ ਕਿਸੇ ਨ ਆਖੁ ॥੨॥ ਤੇ ਤੋਬਾ ਕਰਿ ਸਿਦਕ ਦਿਲ ਮਤ ਤ ਪਛੋਤਾਹਿ॥ ਤਨ ਬਿਨਸੇ ਮੁਖ ਗਡੀਆਂ ਤਬ ਤੂੰ ਕਹਾ ਕਰਹਿ ॥੩॥ਸੇ ਸੁਨਾਇਤ ਬਹੁਤ ਕਰਿ ਖਾਲੀ ਸਾਸ ਨ ਕਹਹੁ ਹਟੁ ਵਿਕਾਇਦਿਆਂ ਬਹੁੜਿ ਨ ਲਹਿਸੈ ਅਢੁ ॥੪॥ ਆਦਿ +ਇਤੀ
- ਹਾ: ਵਾ: ਨ: ਵਿਚ 'ਪਰ ਦੀ ਥਾਂ ਪਾਠ “ਪੁਰਖ ਹੈ ।
ਇਸ ਵਿਚ ਕਈ ਸਲੋਕ ਰੁਕਨਦੀਨ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਵਾਚੀ ਹਨ, ਕਈ ਉਸ ਦੇ ਅਪਨੇ ਅਸ਼ੇ ਦੇ ਹਨ । ਕੋਈ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਉਤਰ ਹਨ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
