________________
ਛਾਂ ਤੋਂ = w did = - ( ੧੩੯ ) । ਨੂੰ ਅਲਪ ਅਹਾਰੀ ॥ ਸਾਧ ਕਾ ਪਿੰਡੁ ਸਦਾ ਵੀਚਾਰੀ॥ਜਪਤਪ ਸੰਜਮ ਸੁਰਤਿ ਬਚਖਣੁ ॥ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਜੋਗ ਕੇ ਲਛਣ 11 ਜਾਂ ਬੋਲੈ ਤਾ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਜਾਗੈ ਸੁੰਨਿ ਧਿਆਨੀ॥ਸੁੰਨ ਮੰਡਲ ਮਹਿ ਤੋਰੀ ਧਰੈ॥ ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕਬਹ ਨ ਮਰੈ ॥ ਇਨਿ ਬਿਧਿ ਕੀਚੈ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ॥ਜਾਕੇ ਬੰਧੇ ਸਗਲੇ ਦੇਵਾ ॥ ਜਿਹਬਾ ਸਾਦੁ ਨ ਦੇਈ ਚਖਣ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਜੋਗ ਕੇ ਲਛਣ ॥ ਤਾਮਿਸਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਲੋਭ ਨਿਵਾਰੈ ॥ ਪੰਚ ਅਗਨਿ ਘਟ ਭੀਤਰ ਜਾਰੇ ॥ ਅਹਿਨਿਸ ਰਹੈ ਗਡੀਰੁ ਚੜਾਇ ॥ ਸਹਜਿ ਉਪਜੈ ਦਰਮਤਿ ਜਾਇ ॥ ਸਾਧ ਨਿਵਾਜੇ ਬੰਧੇ ਚੋਰਾ ॥ ਗੁਰ ਬਿਨ ਮੰਤ ਨ ਜਪੀਅ ਹੋਰਾ ॥ ਉਤਮ ਭਲੇ ਤਿਨਾ ਕੇ ਜਖਣ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਜੋਗ ਕੇ ਲਛਣ ॥ ਪੰਚ ਇੰਦੀ ਜੋ ਦਿੜੁ ਕਰਿ ਰਾਖ ॥ ਜਿਹਬਾ ਮੁਖਹੁ ਅਸਤ ਨ ਭਾਖੈ॥ਕੋਟ ਕੋਟੀਤਰਿ ਤਤਕਾ ਬੇਤਾ॥ਸੁੰਨ ਮੰਡਲ ਮਹਿਰਾਖੈ ਚੇਤਾਚਿ ਪਇਆਲ ਗਗਨ ਸਰੁ ਭਰੇ ॥ ਜਾਇ ਤ੍ਰਿਬੇਣੀ ਮਜਨੁ ਕਰੈ ॥ ਪੰਜਿ ਸਤ ਨਉ ਲਗਾ ਰਖਣ॥ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਜੋਗ ਕੈ ਲਛਣ ॥ ਪੁਰਬ ਚੜਿ ਪਛਮ ਕਉ ਆਵੈ॥ ਰਵਿਸਸਿ ਦੋਊ ਇਕਤੁ ਮਿਲਾਵੈ॥ਹਾਟ ਪਟਣ ਕੀ ਚੀਨੈ ਵਾਟ ॥ ਤਾ ਫਿਰਿ ਬੂਝੈ ਅਵਘਟ ਘਾਟਿ ॥ ਨਉ ਖੰਡ ਦੇਖੋ ਪੂਰਬ ਪਛਮ ਉਤਰ ਦੇਖਣ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਜੋਗ ਕੇ ਲਛਣ ॥੨੦॥ ਇਹ ਤਨ ਭਾਂਡਾ ਸੁਰਤਿ ਕਰਿ ਦੂਧੁ ॥ ਤਿਸੁ ਪਾਈਐ ਸਚੁ ਸਮਾਇਣੁ ਸੂਦੁ ॥ ਜੁਗਤਿ ਜਤਨੁ ਕਰਿ ਸਹਿਜ ਜਮਾਵੈ ॥ ਜੁਗਤਿ ਵਿਹੂਣਾ ਵਿਤ ਇਕਵੈ ਜਾਵੈ ॥ ਗਿਆਨੁ ਮਧਾਣਾ ਨੇੜਾ ਨਾਉ ॥ ਇਨਿਬਿਧਿ ਜਪੀਐ ਕੇਵਲ ਨਾਉ ॥ ਰੋਲਿ ਬਿਰੋਲਿ ਕਢਿ ਲੀਜੈ ਮਖਣੁ ॥ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਜੋਗੀ ਕੇ ਲਛਣੁ ॥ ਅੰਕ ੪. ਸਲੋਕੁ ॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਬੈ ਮਹਿ ਆਵੈ ॥ ਸਿਵਕੈ ਆਗੈ ਸਕਤਿ ਨਿਵਾਵੈ॥ ਸਿਉਸਕਤੀ ਕੇ ਕਰਮ ਕਰੈ ॥ ਅਜਰੁ ਵਸਤੁ ਅਗੋਚਰੁ ਜਰੈ ॥ ਐਸਾ ਅਉਖਦੁ ਖਾਹਿ ਗਵਾਰਾ॥ ਜਿਤ ਖਾਧੇ ਤੇਰੈ ਮਿਟਹਿ ਬਿਕਾਰਾ॥ਜਸ ਤਾਮਸ ਤਿਸਨਾ ਹਉਮੈ ਤਿਆਗੀ ॥ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਸੋਈ ਬੈਰਾਗੀ | ਪਰਚੈ ਕੈ ਘਰਿ ਰਹੈ ਓਦਾਸੁ॥ ਅਰਚੇ ਕੈ ਘਰ ਕਰੈ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਉਦਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਬਿਲਾਈ ਭਾਗੀ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਸੋਈ ਬੈਰਾਗੀ ॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਸੰਤੋਖ ਮਹਿ ਆਵੈ ॥ ਉਲਟੈ ਪਉਣੁ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥ ਪੰਚ ਚੋਰ ਕਉ ਵਸਗਤਿ ਕਰੈ ॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਸਿਉ ਉਪਰਿ ਚੜੈ ॥ ਅਵਗਤਿ ਤਿਆਗਿ ਏਕ ਲਿਵਲਾਗੀ ॥ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੋਈ ਬੈਰਾਗੀ ॥੨੫॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜੋ ਬੈਰਾਗ ਮਹਿ ਆਵੈ ॥ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਹਰਿਨਾਮ ਧਿਆਵੈ॥ਸਹਜੋ ਆਸਣਿ ਕਰੈ ਚੇਤ ॥ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਤਤ ਕਾ ਬੇਤਾ ॥ ਨੀਦ ਨਿਵਾਰੀ ਸੁਨ ਮਹਿ ਜਾਗੀ ॥ ਨਾਨਕ ਕਹੈ ਸੋਈ ਬੈਰਾਗੀ *ਹਾ: ਵਾ: : ਵਿਚ ਪਾਠ ਨਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸੁਧ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾ: ਵਾ: ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ‘ਜਾਰੈ ਹੈ ਜੋ ਸੁਧ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
