________________
( 50 ) ਕਰਉ ਤੇਰੀ ਰਾਇਆ॥ ੨॥ ਪੀਅਹਿ ਤੇ ਪਾਣੀ ਆਣੀ ਮੀਰਾ ਖਾਹਿ ਤੇ ਪੀਸਣ ਜਾਉ ॥ ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਪੈਰ ਮਲੋਵਾ ਜਪਤ ਰਹਾ ਤੇਰਾ ਨਾਉ॥੩॥ ਲੂਣ ਹਰਾਮੀ ਨਾਨਕ ਲਾਲਾ ਬਖਸਿਹਿ ਤੁਧੁ ਵਡਿਆਈ ॥ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਦਇਆ ਪਤਿ ਦਾਤਾ ਤੁਧੁ ਵਿਣ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਈ ॥ ੪ {\ ੬ ॥ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਅਰਜ ਕੀਤਾ, ਆਖਿਓਸੁ ਜੀ ਇਨਾਂ ਦੇ ਬਾਬ ਕਿਆ ਵਰਤੀ ? ਜੋ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਉਬਾਹਣੀਆ ਹੈਨਿ, ਅਤੇ ਰੋਂਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੈਨਿ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ 'ਮਰਦਿਨਿਅi* ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ । ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, ਜੀ ਮੇਰੇ ਹਥਿ ਘੋੜਾ ਹੈ 1 ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, 'ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਹਿਕੇ ਘੋੜਾ ਹਥਹੁੰ ਛੋਡਿ ਦਿਹ । ਤਾਂ ਮਰਦਾਨਿ ਘੋੜਾ ਛੋਡਿ ਦਿਤਾ । ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਆ, ਰਾਗੁ ਤਿਲੰਗ ਕੀਤਾ, ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ ਸਬਦੁ ਮਃ ੧f :| ਹਰਿ ਕੀਆ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆ ਗੁਰਿ ਮੀਤਿ ਸੁਣਾਈਆਂ॥ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ | ਆਪਣੇ ਗੁਰਕਉ ਬਲਿਜਾਈਆ॥੧ਆਇ ਮਿਲੁ ਗੁਰਸਿਖ ਆਇ ਮਿਲੁ 'ਤੁ ਮੇਰੋ ਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ॥ ਰਹਾਉ॥ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਹਰਿ ਭਾਵਦੇ ਸੇ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪਾਏ ॥ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਘੁਮ ਘੁਮਿ ਜਾਏ॥੨॥ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਦੇਖਿਆ ਤਿਨ ਕਉ ਹਉਵਾਰੀ !! ਜਿਨ ਗੁਰ ਕੀ ਕੀਤੀ ਚਾਕਰੀ ਤਿਨ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ॥੩॥ਹਰਿ ਹਰਿ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਹੈ ਦੁਖ ਮੇਟਣ ਹਾਰਾ ॥ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਪਾਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੪॥ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮ fਧਿਆਇਦੇ ਤੇ ਜਨ ਪਰਵਾਨਾ॥ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਨਾਨਕੁ ਵਾਰਿਆ ਸਦਾ ਸਦਾ
- ਹਾ: ਵਾ: ਨੁ: ਵਿਚ ਪਾਠ “ਮਰਦਾਨਿਆਂ ਹੈ। ਵਲੈਤ ਵਾਲੇ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਕੁਲ ਹੈ ‘ਮਰਦਿਨਿਆ’ ਲਿਖਣਾ ।
ਇਹ ਸਬਦ ਚੌਥੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਦਾ ਹੈ,ਇਹ ਇਥੇ ਕਰਤਾ ਜੀ ਦੀ ਆਪਣੀ ਯਾ ਕਿਸੇ ਉਤਾਰੇ ਵਾਲੇ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਕੁਲ ਨਾਲ ਆਯਾ ਹੈ, ਇਸ ਮੌਕੇ ਜੋ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਉਚਾਰਿਆ ਸੀ ਸੋ ਇਹ ਹੈ:- ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਖਰਾਸਾਨ ਖਸਮਾਨਾ ਕੀਆ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਡਰਾਇਆ॥ ਆਪੈ ਦੋਸੁ ਨ ਦੇਈ ਕਰਤਾ ਜਮੁ ਕਰਿ ਮੁਗਲੁ ਚੜਾਇਆ ॥ ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕਰਲਾਣੇ ਤੋਂ ਕੀ ਦਰਦ ਨ ਆਇਆ ||੧॥ ਕਰਤਾ ਤੂੰ ਸਭਨਾ ਕਾ ਸੋਈ ॥ ਜੇ ਸਕਤਾ ਸਕਤੇ ਕਉ ਮਾਰੇ ਤਾਂ ਮਨਿ ਰੋਸੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ਸਕਤਾ ਸੀਹੁ ਮਾਰੇ ਪੈ ਵਗੈ ਖਸਮੈ ਸਾ ਪੁਰਸਾਈ 11 ਰਤਨ ਵਿਗਾੜਿ ਵਿਗੋਏ ਕੰਤੀ ਮੁਇਆ ਸਾਰ ਨ ਕਾਈ ॥ ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਆਪੇ ਵੇਖੁ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥ ਜੇ ਕੋ ਨਾਉ ਧਰਾਏ ਵਡਾ ਸਾਦ ਕਰੇ ਮਨਿ ਭਾਣੇ॥ਖਮਮੈ ਨਦਰੀ ਕੀੜਾ ਆਵੈ ਜੇਤੇ ਚਗੈਦਾਣੇ॥ਮਰਿਮਰਿ ਜੀਵੇ । ਕਿਛੁ ਪਾਏਨਾਨਕਨਾਮੁਵਖਾਣੇ॥੩॥੫॥੩੬॥ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
