੧੨੨
ਧਯਾਇ ੩੭
ਉਸੇਦੇਖਤੇ ਹੀ ਸਬ ਏਂ ਜਿਧਰ ਫਿਰ ਫੈਲ ਗਈਂ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਦੌੜ ਵਹਾਂ ਆਏ ਹਾਂ ਸਬਕੇ ਪੀਛੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲ ਰਾਮ ਚਲੇ ਆਤੇ ਥੇ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਆਗੇ ਏਕ ਬੜਾ ਬੈਲ ਖੜਾ ਹੈ ਉਸ ਥੇ ਹਮੇਂ ਬਚਾਯੋ, ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਅੰਤ੍ਰਯਤਮੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਕੁਛ ਮਤ ਡਰੋ ਉਸਸੇ, ਵੁਹ ਨੀਚ ਹਮਸੇ ਅਪਨੀ ਮੀਚ ਚਾਹਭਾ ਹੈ ਬ੍ਰਿਖਭ ਕਾ ਰੂਪ ਬਣ ਕਰ ਆਯਾ ਹੈ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਆਗੇ ਜਾਇ ਉਸੇ ਦੇਖ ਬੋਲੇ ਬਨਮਾਲੀ ਕਿ ਆਉ ਹਮਾਰੇ ਪਾਸ ਤੂੰ ਔਰ ਕਿਸੀ ਕੋ ਕਿਉਂ ਡਰਾਤਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਨਿਕਟ ਕਿਸ ਲੀਏ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਹੈ ਜੋ ਬੈਰੀ ਸਿੰਘ ਕਾ ਕਹਾਵਤਾ ਹੈ ਸੋ ਮ੍ਰਿਗ ਪਰ ਨਹੀਂ ਧਾਵਤਾ ਦੇਖ ਮੈਂ ਹੀ ਹੂੰ ਕਾਲ ਰੂਪ ਗੋਬਿੰਦ ਮੈਂ ਨੇ ਤੁਝ ਸੇ ਬਹੁਤੋਂ ਕੋ ਮਾਰਦੀਯਾ ਹੈ॥
ਯੂੰ ਕਹਿ ਫਿਰ ਤਾਲ ਠੋਕ ਲਲਕਾਰੇ ਆ ਮੁਝ ਸੇ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਕਰ ਯਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਅਸੁਰ ਐਸਾ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਅਯਾਕਿ ਮਾਨੋ ਇੰਦ੍ਰ ਕਾ ਬੱਜ੍ਰ ਆਯਾ ਜੋਂ ਜੋਂ ਹਰਿ ਉਸੇ ਹਟਾਤੇ ਥੇ ਤੋਂ ਤੋਂ ਵੁਹ ਸੰਭਲ ਸੰਭਲ ਕਰ ਬਢਾ ਆਤਾ ਥਾ ਏਕ ਬਾਰ ਜੋ ਉਨ੍ਹੋੰ ਨੇ ਉਸੇ ਦੇ ਪਟਕਾ ਤਯੋਂ ਹੀ ਖਿਜਲਾਕਰ ਉਠਾ ਔ ਦੋਨੋਂ ਸੀਂਗੋਂ ਮੇਂ ਉਸਨੇ ਹਰਿ ਕੋ ਦਬਾਯਾ ਤਬ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਭੀ ਫੁਰਤੀ ਸੇ ਨਿਕਲ ਝਟ ਪਾਂਵ ਪਰਗਾਂਵ ਦੇ ਉਸ ਕੇ ਸੀਂਗ ਪਕੜ ਯੂੰ ਮਰੋੜਾ ਕਿ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਭੀਗੇ ਚੀਰ ਕੋ ਨਿਚੋੜੇ ਨਿਦਾਨ ਯਿਹ ਪਿਛਾੜ ਖਾਇ ਗਿਰਾ ਔ ਉਸਕਾ ਜੀ ਨਿਕਲ ਗਿਯਾ ਤਿਸ ਸਮਯ ਸਬ ਦੇਵਤਾ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਬਿਮਾਨੋਂ ਮੇਂ ਬੈਠ ਆਨੰਦ ਸੇ ਫੂਲ
