ਧਯਾਇ ੩੨
੧੨੩
ਬਰਖਾਨੇ ਲਗੇ ਔ ਗੋਪੀ ਗੋਪ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਯਸ਼ ਗਾਨੇ, ਇਸ ਬੀਚ ਰਾਧਿਕਾ ਜੀ ਨੇ ਆ ਹਰਿ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬ੍ਰਿਖਭ ਰੂਪ ਜੋ ਤੁਮਨੇ ਮਾਰਾ ਇਸ ਕਾ ਪੂਪ ਹੁੂਮਾ ਇਸ ਸੇ ਅਬ ਤੁਮ ਤੀਰਥ ਨ੍ਹਾਇ ਆਵੋ ਭਬ ਕਿਸੀ ਕੇ ਹਾਥ ਲਗਾਓ ਇਤਨੀ ਬਾਲ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸਬ ਤੀਰਥੋਂ ਕੋ ਮੈਂ ਬ੍ਰਿਜ ਹੀ ਮੈਂ ਬੁਲਾਇ ਲੇਤਾ ਹੂੰ ਯੂੰ ਕਹਿ ਗੋਵਰਧਨ ਕੋ ਨਿਕਟ ਜਾਇ ਦੋ ਓੜੇ ਕੁੰਡ ਖਦਵਾਏ ਤਹੀਂ ਸਬ ਤੀਰਥ ਦੇਹ ਕਰ ਆਏ ਔ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਨਾਮ ਕਹਿ ਕਹਿ ਉਨ ਮੇਂ ਜਲ ਡਾਲ ਡਾਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਉਨ ਮੇਂ ਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਬਾਹਰ ਆ ਅਨੇਕ ਗਉੂ ਦਾਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਜਿਆਇ ਸੁੱਧ ਹੋਏ ਔ ਉਸੀ ਦਿਨ ਸੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੰਡ ਰਾਧਾ ਕੰਡ ਕਰਕੇ ਵੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੁਏ ॥
ਯਿਹ ਪ੍ਰਸੰਗ ਸੁਨਾਇ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਦਿਨ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਜੋ ਕੰਸ ਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਔਰ ਉਸ ਕਾ ਕੋਪ ਬਢਾਨੇ ਕੋ ਜਬ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਬਲਰਾਮ ਐ ਸਯਾਮ ਕੇ ਹੋਨੇ ਐ ਮਾਯਾ ਕੇ ਆਨੇ ਔ ਕਿਸ਼ਨ ਕੇ ਜਾਨੇ ਕਾ ਭੇਦ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹਾ ਤਬ ਕੰਸ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਕੇ ਬੋਲਾ ਨਾਰਦ ਜੀ ਤੁਮ ਸੱਚ ਕਹਿਤੇ ਹੋ॥
ਦੋਹਰਾ ਪ੍ਰਥਮ ਦੀਯੋ ਸੁਤ ਆਨਿ ਕੈ,ਮਨ ਪਰਤੀਤ ਬਢਾਇ
ਜਯੋਂ ਠਗ ਦਿਖਾਇਕੈ ਸਰਬਸਲੇ ਭਜ ਜਾਇ
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਵਸੁਦੇਵਕੋ ਬੁਲਾਇ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਐ ਖਾਂਡੇ ਪਰ ਹਾਥ ਰਖ ਅਕੁਲਾ ਕਰ ਬੋਲਾ ॥
ਚੌ: ਮਿਲਾ ਰਹਾ ਕਪਟੀ ਤੂੰ ਮਝੈ॥ਭਲਾ ਸਾਧੁ ਜਾਤਾ ਮੈਂ
