ਧ੍ਯਾਇ ੪o
੧੩੯
ਕਾਲ ਇਧਰ ਸੇ ਤੋ ਗੋਪੀਯਾਂ ਸਮੇਤ ਯਸੋਧਾ ਜੀ ਅਤਿ ਅਕੁਲਾਇ ਰੋ ਰੋ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕਰ ਪੁਕਾਰਤੀ ਥੀਂ ਔਰ ਉਧਰ ਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਰਥ ਪਰ ਖੜੇ ਪੁਕਾਰ ਪੁਕਾਰ ਕਹਿਤੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਕਿ ਤੁਮ ਘਰ ਜਾਓ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਹਮ ਪਾਂਚ ਚਾਰ ਦਿਨ ਮੇਂ ਹੋ ਫਿਰ ਕਰ ਆਤੇ ਹੈਂ॥
ਐਸੇ ਕਹਿਤੇ ਕਹਿਤੇ ਔ ਦੇਖਤੇ ਦੇਖਤੇ ਜਬ ਰਥ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਗਿਯਾ ਔਰ ਧੂਲ ਅਕਾਸ਼ ਤਕ ਛਾਈ ਤਿਸਮੇਂ ਰਥ ਕੀ ਧ੍ਵਜਾ ਭੀ ਨ ਦਿਖਾਈ ਦੀ ਤਬ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਏਕ ਬੇਰ ਤੋ ਸਭ ਕੀ ਸਭ ਨੀਰ ਬਿਨ ਮੀਨ ਕੀ ਭਾਂਤ ਤੜਫੜਾਇ ਮੂਰਛਾ ਖਾਇ ਗਿਰੀਂ ਪੀਛੇ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਬੇਰ ਕੋ ਚੇਤ ਕਰ ਉਠੀਂ ਔਰ ਅਵਧਿ ਕੀ ਆਸ ਮਨ ਮੇਂ ਧਰ ਧੀਰਜ ਕਰ ਇਧਰ ਯਸੋਧਾ ਜੀ ਤੋ ਸਬ ਗੋਪੀਯੋਂ ਕੋ ਲੇ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਕੋ ਗਈਂ ਔਰ ਉਧਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸਬ ਸਮੇਤ ਚਲੇ ਚਲੇ ਯਮੁਨਾ ਤੀਰ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਤਹਾਂ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਨੇ ਜਲ ਪੀਆ ਔ ਹਰਿ ਨੇ ਭੀ ਏਕ ਬੜ ਕੀ ਛਾਹ ਮੇਂ ਰਥ ਖੜਾ ਕੀਆ ਜਦ ਅਕਰੂਰ ਜੀ ਨ੍ਹਾਨੇ ਕਾ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਰਥ ਸੇ ਉਤਰੇ ਤਦ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਨੰਦਰਾਇ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਪ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲੋਂ ਕੋ ਲੇ ਆਗੇ ਚਲੀਏ ਚਚਾ ਅਕ੍ਰੂਰ ਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਲੇਂ ਤੋਂ ਪੀਛੇ ਸੇ ਹਮ ਭੀ ਆ ਮਿਲਤੇ ਹੈਂ॥
ਯਿਹ ਸੁਨ ਸਬ ਕੋ ਲੇ ਨੰਦ ਜੀ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹੇ ਔ ਅੰਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਕਪੜੇ ਖੋਲ੍ਹ ਹਾਥ ਪਾਉਂ ਧੋਇ ਆਚਮਨ ਕਰ ਤੀਰ ਪਰ ਜਾਇ ਨੀਰ ਮੇਂ ਬੈਠ ਡੁਬਕੀ ਲੇ ਪੂਜਾ ਤਰਪਣ ਜਪ ਧ੍ਯਾਨ ਕਰ ਫਿਰ
