ਧ੍ਯਾਇ ੪੨
੧੪੩
ਮਾਨ ਸੇ ਹਾਥ ਪਕੜ ਲੇ ਜਾਇ ਸਿੰਘਾਸਨ ਪਰ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਬੈਠਾਇ ਇਨਕੀ ਕੁਸ਼ਲ ਖੇਮ ਪੂਛ ਬੋਲਾ ਜਹਾਂ ਗਏ ਥੇ ਵਹਾਂ ਕੀ ਬਾਤ ਕਹੋ॥
ਚੌ: ਸੁਨਿ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕਹਿਯੋ ਸਮਝਾਇ॥ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਮਹਿਮਾ
ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ॥ ਕਹਾਂ ਨੰਦ ਕੀ ਕਰੋਂ ਬਡਾਈ॥ ਬਾਤ
ਤੁਮਾਰੀ ਸੀਸ ਚਢਾਈ॥ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦੋਊ ਹੈਂ ਆਏ
॥ਭੇਂਟ ਸਬੈ ਬ੍ਰਿਜਬਾਸ਼ੀ ਲਾਏ॥ ਡੇਰਾ ਕੀਯੋ ਨਦੀ ਕੇ
ਤੀਰ॥ਉਤਰੇ ਗਾੜਾ ਭਾਰੀ ਭੀਰ ॥
ਯਿਹ ਸੁਨ ਕੰਸ ਪ੍ਰਸਿੰਨ ਹੋ ਬੋਲਾ ਅਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਤੁਮਨੇ ਆਜ ਹਮਾਰਾ ਬੜਾ ਕਾਜ ਕੀਯਾ ਜੋ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਲੇ ਆਏ ਅਬ ਘਰ ਜਾਇ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਕਰੋ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕੰਸਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਅਕ੍ਰੂਰ ਜੀ ਤੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਏ ਵੁਹ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਔਰ ਜਹਾਂ ਨੰਦ ਉਪ ਨੰਦ ਬੈਠੇ ਥੇ ਤਹਾਂ ਉਨਸੇ ਹਲਧਰ ਔ ਗੋਬਿੰਦ ਨੇ ਪੂਛਾ ਜੇ ਹਮ ਆਪ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਵੇਂ ਤੋ ਨਗਰ ਦੇਖ ਆਵੇਂ ਯਿਹ ਸੁਨ ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ ਨੰਦਰਾਇ ਜੀ ਨੇ ਕੁਛ ਖਾਨੇ ਕੋ ਮਿਠਾਈ ਨਿਕਾਲ ਦੀ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈਯੋਂ ਨੇ ਮਿਲਕਰ ਖਾਇ ਲੀ ਪੀਛੇ ਬੋਲੇ ਅੱਛਾ ਜਾਉ ਦੇਖ ਆਓ ਬਿਲੰਬ ਮਤ ਕੀਜੈ ॥
ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਆਨੰਦ ਕਰ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਅਪਨੇ ਗ੍ਵਾਲ ਬਾਲ ਸਖਾਓਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਨਗਰ
