੧੪੪
ਧ੍ਯਾਇ ੪੨
ਦੇਖਨੇ ਚਲੇ ਆਗੇ ਬਢ ਦੇਖੇਂ ਤੋਂ ਨਗਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਬਨ ਉਪਬਨ ਫੂਲ ਫਲ ਰਹੇ ਹੈਂ ਭਿਨ ਪਰ ਪੰਖੀ ਬੈਠੇ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਭਾਂਤ ਕੀ ਮਨ ਭਾਵਨ ਬੋਲੀਯਾਂ ਬੋਲਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਬੜੇ ਬੜੇ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਭਰੇ ਸਰੋਵਰ ਹੈਂ ਉਨ ਮੇਂ ਕਮਲ ਖਿਲੇ ਹੂਏ ਜਿਨ ਪਰ ਭੌਰੋਂ ਕੇ ਝੁੰਡ ਕੇ ਝੰਡ ਗੂੰਜ ਰਹੇ ਔਰ ਤੀਰ ਨੇ ਹੰਸ ਸਾਰਸ ਆਦਿ ਪੰਖੀ ਕਲੋਲੇਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀਤਲ ਸੁਗੰਧ ਸਨੀ ਮੰਦ ਪਵਨ ਬਹਿ ਰਹੀ ਔ ਬੜੀ ਬੜੀ ਬਾੜੀਯੋਂ ਕੀ ਬਾੜੋਂ ਪਰ ਪਨਬਾੜੀਆਂ ਲਗੀ ਹੂਈ ਬੀਚ ਬੀਚ ਬਰਣ ਬਰਣ ਕੀ ਫੂਲੋਂ ਕੀ ਕ੍ਯਾਰੀਆਂ ਕੋਸੋਂ ਤਕ ਫੂਲੀ ਹੂਈਂ ਠੌਰ ਠੌਰ ਇੰਦਾਰੋ ਵਾਵੜੀਯੋਂ ਪਰ ਹਰਟ ਪਰੋਹੇ ਚਲ ਰਹੇ ਮਾਲੀ ਮੀਠੇ ਮਿਠੇ ਸ੍ਵਰੋਂ ਸੇ ਗਾਇ ਗਾਇ ਜਲ ਸੀਂਚ ਰਹੇ॥
ਯਹ ਸ਼ੋਭਾ ਬਨ ਉਪਬਨ ਕੀ ਨਿਰਖ ਹਰਖ ਪ੍ਰਭੁ ਸਬ ਸਮੇਤ ਮਥੁਰਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਪੈਠੇ ਵਹ ਪੁਰੀ ਕੈਸੀ ਹੈ ਜਿਸ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਤਾਂਬੇ ਕਾ ਕੋਟ ਔ ਪੱਕੀ ਚੁਆਨ ਚੌੜੀ ਖਾਈ ਸਫਟਿਕ ਕੇ ਚਾਰ ਫਾਟਕ ਤਿਸ ਮੇਂ ਅਸ਼ਟਧਾਤੀ ਕਿਵਾੜ ਕੰਚਨ ਖਚਿਤ ਲਗੇ ਹੂਏ ਔ ਨਗਰ ਮੇਂ ਬਰਣ ਬਰਣ ਕੇ ਰਾਤੇ ਪੀਲੇ ਹਰੇ ਧੌਲੇ ਪਚਖਨੇ ਸਤਖਨੇ ਮੰਦਿਰ ਊਚੇ ਐਸੇ ਕਿ ਘਟਾ ਸੇ ਬਾਤੇਂ ਕਰ ਰਹੇ ਜਿਨ ਕੇ ਸੋਨੇ ਕੇ ਕਲਸ ਕਲਸੀਯੋਂ ਕੀ ਜ੍ਯੋਤੀ ਬਿਜਲੀ ਸੀ ਚਮਕ ਰਹੀ ਧ੍ਵਜਾ ਪਤਾਕਾ ਫਹਿਰਾਇ ਰਹੀਂ ਜਾਲੀ ਝਰੋਖੋਂ ਮੋਖੋਂ ਸੇ ਧੂਪ ਕੀ ਸੁਗੰਧ ਆਇ ਰਹੀ ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਪਰ ਕੇਲੇ ਕੇ ਖੰਭ ਔ ਸੁਵਰਨ ਕਲਸ ਸਪੱਲਵ ਧਰੇ ਹੂਏ ਤੋਰਨ ਬੰਦਨਵਾਰ
