੧੬੨
ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
Right
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਹੇ ਰਾਜਾ ਰਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਦ੍ਯੋ ਰਾਨੀਆਂ ਸਮੇਤ ਵਹਾਂ ਸੇ ਨਾਇ ਧੋਇ ਰੋਇ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਕੋ ਗਈਂ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਵਸੁਦੇਵ ਦੇਵਕੀ ਕੇ ਪਾਸ ਆਏ ਉਨ ਕੇ ਹਾਥ ਪਾਂਵ ਕੀ ਹਥਕੜੀਆਂ ਬੇੜੀਆਂ ਕਾਟ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਨਮੁਖ ਖੜੇ ਹੂਏ ਤਿਸ ਸਮਯ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਰੂਪ ਦੇਖ ਵਸੁਦੇਵ ਦੇਵਕੀ ਕੋ ਗ੍ਯਾਨ ਹੂਆ ਤੋ ਉਨੋਂ ਨੇ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਨਿਸਚਯ ਕਰ ਜਾਨਾ ਕਿ ਯੇਹ ਦੋਨੋਂ ਬਿਧਾਤਾ ਹੈਂ ਅਸੁਰੋਂ ਕੋ ਮਾਰ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਨੇ ਕੋ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਅਵਤਾਰ ਨੇ ਆਏ ਹੈਂ॥
ਜਬ ਵਸੁਦੇਵ ਦੇਵਕੀ ਨੇ ਯੋਂ ਜਾਨਾ ਤਬ ਅੰਤ੍ਰਯਾਮੀ ਹਰਿ ਨੇ ਅਪਨੀ ਮਾਯਾ ਫੈਲਾਇ ਦੀ ਉਸਨੇ ਉਨ ਕੀ ਯਹ ਮਤਿ ਹਰ ਲੀ ਫਿਰਤੋਂ ਉਨੋਂ ਨੇ ਇਨੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਰ ਸਮਝਾ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਅਤਿ ਦੀਨਤਾ ਕਰ ਬੋਲੇ॥
ਚੌ: ਤੁਮ ਬਹੁ ਦਿਵਸ ਲਹ੍ਯੋ ਦੁਖ ਭਾਰੀ॥ ਕਰਤ ਰਹੇ
ਅਤਿ ਸੁਰਤਿ ਹਮਾਰੀ॥
ਇਕ ਇਸ ਮੇਂ ਹਮਰਾ ਕੁਛ ਅਪਰਾਧ ਨਹੀਂ ਕ੍ਯੋਂ ਕਿ ਜਬ ਸੇ ਆਪ ਹਮੇਂ ਗੋਕੁਲ ਮੇਂ ਨੰਦ ਕੇ ਯਹਾਂ ਰਖ ਆਏ ਤਬ ਸੇ ਪਰ ਬਸ ਥੇ ਹਮਾਰਾ ਬਸ ਨ ਥਾ ਪਰ ਮਨ ਮੇਂ ਸਦਾ ਯਿਹ ਆਤਾ ਥਾ ਕਿ ਜਿਸ ਕੇ ਗਰਭ ਮੇਂ ਦਸ ਮਹੀਨੇ ਰਹਿ ਜਨਮ ਲੀਆ ਉਸੇ ਕਭੀ ਕੁਛ ਸੁਖ ਨ ਦੀ ਆਨ ਹਮ ਹੀ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕਾ ਸੁਖ ਦੇਖਾ ਬ੍ਰਿਥਾ ਜਨਮ ਪਰਾਏ ਯਹਾਂ ਖੋਯਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਹਮਾਰੇ ਲੀਏ ਅਤਿ
