੧੬੪
ਧ੍ਯਾਇ ੪੬
ਕਰਨਾ ਹੀ ਭਲਾ ਹੈ ਯੋਂ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪਿਤਾ ਯਿਹ ਤੋ ਮੁਝਸੇ ਨ ਹੋ ਸਕੇਗਾ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜ੍ਯ ਯਯਾਤਿ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸ੍ਰਾਪ ਦੀਆ ਕਿ ਜਾ ਤੇਰੇ ਬੰਸ ਮੇਂ ਰਾਜ ਕੋਈ ਨ ਹੋਗਾ॥
ਇਸ ਬੀਚ ਪੁਰੂ ਨਾਮ ਉਨ ਕਾ ਛੋਟਾ ਬੇਟਾ ਸਨਮੁਖ ਆ ਹਾਥ ਜੋੜ ਬੋਲਾ ਪਿਤਾ ਅਪਨੀ ਬ੍ਰਿਧ ਅਵਸਥਾ ਮੁਝੇ ਦੋ ਔ ਮੇਰੀ ਤਰੁਣਾਈ ਤੁਮ ਲੋ ਯਿਹ ਦੇਹ ਕਿਸੀ ਕਾਮ ਕਾ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਮਾਰੇ ਕਾਮ ਆਵੈ ਤੋ ਇਸ ਸੇ ਉੱਤਮ ਕ੍ਯਾ ਹੈ ਜਬ ਪੁਰੂ ਨੇ ਯੋਂ ਕਹ ਤਬ ਰਾਜਾ ਯਯਾਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਅਪਨੀ ਬ੍ਰਿਧ ਅਵਸਥਾ ਦੇ ਉਸ ਕੀ ਯੁਵਾ ਅਵਸਥਾ ਲੇ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੇਰੇ ਕੁਲ ਮੇਂ ਰਾਜ ਗੱਦੀ ਰਹੇਗੀ ਇਸ ਦੇ ਨਾਨਾ ਜੀ ਹਮ ਯਦੁਬੰਸੀ ਹੈਂ ਹਮੇਂ ਰਾਜਯ ਕਰਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ॥
ਸੋਰਠਾ ਕਰੌ ਬੈਠ ਤੁਮ ਰਾਜ, ਦੂਰ ਕਰੋ ਸੰਦੇਹ ਸਬ
ਹਮ ਕਰ ਹੈਂ ਸਬ ਕਾਜ, ਜੋ ਆਇਸ ਦੇਹੋ ਹਮੈਂ
ਚੌ: ਜੋ ਨ ਮਾਨ ਹੈ ਆਨ ਤਿਹਾਰੀ॥ ਤਾਹਿ ਦੰਡ ਕਰ ਹੈਂ
ਹਮ ਭਾਰੀ॥ ਔਰ ਕਛੂ ਚਿਤ ਸੋਚ ਨ ਕੀਜੈ॥ ਨੀਤਿ
ਸਹਿਤ ਪਰਜਹਿ ਸੁਖ ਦੀਜੈ॥ ਯਾਦਵ ਜਿਤੇ ਕੰਸ ਕੀ
ਤ੍ਰਾਸ॥ ਨਗਰ ਛਾਡਿਕੇ ਗਏ ਪ੍ਰਬਾਸ॥ ਤਿਨ ਕੋ ਅਬ
ਕਰ ਖੋਜ ਮੰਗਾਓ॥ ਸੁਖ ਦੈ ਮਥੁਰਾ ਮਾਂਝ ਬਸਾਓ॥ ॥
ਬਿੱਪ੍ਰ ਧੇਨੁ ਸੁਰ ਪੂਜਨ ਕੀਜੈ॥ ਇਨ ਕੀ ਰੱਖਾਯਾ
ਮੈਂ ਚਿਤ ਦੀਜੈ॥
