ਧ੍ਯਾਇ ੪੮
੧੮੫
ਪ੍ਰੇਮ ਕੀ ਦਿੜ੍ਹਤਾ ਦੇਖ ਜੋਂ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਨੇ ਕੋ ਉਠਾ ਚਾਹਤੇ ਥੇ ਤੋਂ ਹੀ ਕਿਸੀ ਗੋਪੀਨੇ ਏਕ ਭੌਂਰੇ ਕੋ ਫੂਲ ਪਰ ਬੈਠਤਾ ਦੇਖ ਉਸ ਕੇ ਮਿਸ ਉੂਧਵ ਨੇ ਕਹਾ॥
ਅਰੇ ਮਧੁਕਰ ਤੈਨੇ ਮਾਧਵ ਕੇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਕਾਰਸ ਪੀਆ ਹੈ ਤਿਸ ਸੇ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਮਧੁਕਰ ਹੂਆ ਔ ਕਪਟੀ ਮਿੱਤ੍ਰ ਹੈ ਇਸੀ ਲੀਏ ਤੁਝੇ ਉਸਨੇ ਆਪਨਾ ਦੂਤ ਕਰ ਭੇਜਾ ਹੇ ਤੂੰ ਹਮਾਰੇ ਚਰਣ ਮਤ ਪਰਸ ਕ੍ਯੋਂ ਕਿ ਹਮ ਜਾਨੇ ਹੈਂ ਜਿਤਨੇ ਸ੍ਯਾਮ ਬਰਣ ਹੈਂ ਤਿਤਨੇ ਸਬ ਕਪਟੀ ਹੈਂ ਜੈਸਾ ਤੂੰ ਹੈ ਤੈਸੇਹੀ ਹੈ ਸ੍ਯਾਮ, ਇਸ ਸੇ ਤੂੰ ਹਮੇਂ ਮਤ ਕਰ ਪ੍ਰਣਾਮ, ਜੋਂ ਤੂੰ ਫੂਲ ਫੂਲ ਕਾ ਰਸ ਲੇਤਾ ਫਿਰਤਾ ਹੈ ਔ ਕਿਸੀ ਕਾ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਤੋਂ ਵੇ ਭੀ ਪ੍ਰੀਤਿਕਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਨਹੀਂ ਹੋਤੇ ਐਸੇ ਗੋਪੀ ਕਹਿ ਰਹੀਂ ਬੀ ਏਕ ਭੌਰਾ ਔਰ ਆਯਾ ਉਸੇ ਦੇਖ ਲਲਿਤਾ ਨਾਮ ਗੋਪੀ ਬੋਲੀ॥
ਚੋਂ: ਅਹੋਭ੍ਰ ਮਰ ਤੁਮ ਅਲਗੇ ਰਹੋ॥ ਯਹਤੁਮ ਜਾਇ ਮਧੁ ਪੁਰੀ ਕਹੋ
ਜਹਾਂ ਕੁਬਿਜਾ ਸੀ ਪਟਰਾਨੀ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬਿਰਾਜਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਏਕ ਜਨਮ ਕੀ ਹਮ ਕਯਾ ਕਹੈਂ ਤੁਮ੍ਹਾਰੀ ਤੋ ਜਨਮ ਜਨਮ ਹੀ ਚਾਲ ਹੈ ਬਲਿ ਰਾਜਾ ਨੇ ਸਰਬਸ ਦੀਆ ਤਿਸੇ ਪਾਤਾਲ ਪਠਾਯਾ ਔਰ ਸੀਤਾ ਸਤੀ ਕੋ ਬਿਨ ਅਪਰਾਧ ਘਰ ਸੇ ਨਿਕਾਲਾ ਜਬ ਉਨਕੀ ਯਿਹ ਦਸ਼ਾ ਕੀ ਤੋ ਹਮਾਰੀ ਕਯਾ ਚਲੀ ਹੈ ਯੋਂ ਕਹਿ ਫਿਰ ਸਬ ਗੋਪੀ ਮਿਲ ਹਾਥ ਜੋੜ ਉੂਧਵ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਉੂਧਵ ਜੀ ਹਮ ਅਨਾਥ ਹੈਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਿਨ ਤੁਮ ਅਪਨੇ ਸਾਥ ਚਲੋ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਬਚਨ
