੧੮੪
ਧ੍ਯਾਇ ੪੮
ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸਾ ਰਥ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਹਮਾਰੀ ਓਰ ਦੇਖਭਾ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੈ ਤਬ ਤਿਨੀਂ ਮੈਂ ਸੇ ਏਕ ਗੋਪੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸਖੀ ਯਿਹ ਤੋ ਕਲ ਸੇ ਨੰਦ ਕੇ ਯਹਾਂ ਮਾਯਾ ਹੈ ਉੂਧਵ ਇਸ ਕਾ ਨਾਮ ਹੈ ਔ ਸੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਕੁਛ ਸੰਦੇਸਾ ਇਸ ਕੇ ਹਾਥ ਕਹਿਪਠਾਯਾਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਗੋਪੀਆਂ ਇਕਾਂਤ ਠੌਰ ਦੇਖ ਸੋਚ ਸੁਕੋਚ ਛੋੜ ਦੌੜ ਕਰ ਉੂਧਵ ਜੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਗਈਂ ਔ ਜੋ ਹਰਿ ਕਾ ਹਿਤੂ ਜਾਨ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਕੁਸ਼ਲ ਖੇਮ ਪੂਛ ਹਾਥਜੋੜ ਰਥ ਕੋ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਜੇ ਘੇਰ ਕੇ ਖੜੀ ਹੂਈਂ ਉਨ ਕਾ ਅਨੁਰਾਗ ਦੇਖ ਉੂਧਵ ਜੀ ਰਥ ਸੇ ਉਤਰ ਪੜੇ ਤਬ ਸਬ ਗੋਪੀਆਂ ਉਨੇ ਏਕ ਪੇੜ ਕੀ ਛਾਯਾ ਮੇਂ ਬੈਠਾਇ ਆਪ ਭੀ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਘਿਰ ਕੇ ਬੈਠੀ ਔ ਅਤਿ ਪਯਾਰ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ॥
ਚੌ: ਭਲੀ ਕਰੀ ਉੂਧਵ ਤੁਮ ਆਏ॥ ਸਮਾਚਾਰ ਮਾਧਵ ਕੇ
ਲਾਏ॥ ਸਦਾ ਸਮੀਪ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਕੇ ਰਹੋ॥ ਉਨ ਕੋ ਕਹ੍ਯੋ
ਸੰਦੇਸੋ ਕਹੋ॥ ਪਠਯੋ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਕੇ ਹੇਤ॥ ਔਰਨਕਾਹੂ
ਕੀ ਸੁਧਿ ਲੇਤ॥ ਸਰਬਸ ਦੀਨੋ ਉਨਕੇ ਹਾਥ॥ ਅਰੁਝੇ
ਪ੍ਰਾਣ ਚਰਣ ਕੇ ਸਾਥ॥ ਅਪਨੇ ਹੀ ਸ੍ਵਾਰਥ ਕੇ ਭਏ॥
ਸਬ ਹੀ ਕੋ ਅਬ ਦੁਖ ਦੇ ਗਏ॥
ਔ ਜੇਸੇ ਫਲ ਹੀਨ ਤਰਵਰ ਕੋ ਪੰਖੀ ਛੋਡ ਜਾਤਾ ਹੈ ਤੈਸੇਹੀ ਹਰਿ ਹਮੇਂ ਛੋੜ ਗਏ ਹਮਨੇ ਉਨੇਂ ਅਪਨਾ ਸਰਬਸ ਦੀਆ ਤੋਭੀਵੇ ਹਮਾਰੇ ਨ ਹੂਏ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਪ੍ਰੇਮ ਮੇਂ ਮਗਨ ਹੋ ਇਸੀ ਢਾਬ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਬਹੁਤਸੀ ਗੋਪੀਓਂ ਨੇ ਕਹੀਂ ਤਬ ਉੂਧਵ ਜੀ ਭੀ ਉਨਕੇ
