ਧ੍ਯਾਇ ੫੦
੧੯੭
ਹਮ ਬੇਗ ਹੀ ਤੁਮਾਰੇ ਨਿਕਟ ਆਤੇ ਹੈਂ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੀ ਕਹੀ ਬਾਤੇਂ ਕਹੇ ਅਕਰੂਰ ਜੀ ਕੁੰਤੀ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਆਸਾ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਬਿਦੁਰ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ ਕੇ ਪਾਸ ਗਏ ਔਰ ਉਸ ਸੇ ਕਹਾ ਤੁਮ ਪੁਰਖ ਹੋਇਕੇ ਅਨੀਤਿ ਕ੍ਯੋਂ ਕਰਤੇ ਹੋ ਜੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੇ ਬਸ ਹੋਇ ਅਪਨੇ ਭਾਈ ਰਾਜ ਪਾਟ ਲੇ ਭਤੀਜੋਂ ਕੋ ਦੁਖ ਦੇਤੇ ਹੋ ਯਿਹ ਕਹਾਂ ਕਾ ਧਰਮ ਹੈ ਜੋ ਐਸਾ ਅਧਰਮ ਕਰਤੇ ਹੋ॥
ਚੌ: ਲੋਚਨ ਗਏ ਨ ਸੁਝੈ ਹੀਏ॥ ਕੁਲ ਬਹਿ ਜਾਇ ਪਾਪ ਕੇਕੀਏ
ਤੁਮ ਨੇ ਅੱਛੇ ਭਲੇ ਬੈਠੇ ਬਿਠਾਇ ਕ੍ਯੋਂ ਭਾਈ ਕਾ ਰਾਜ ਲੀਆ ਔ ਭੀਮ ਯੁਧਿਸ਼ਟਰ ਕੋ ਦੁਖ ਦੀਆ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ ਅਕਰੂਰ ਕਾ ਹਾਥ ਪਕੜ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਆ ਕਰੂੰ ਮੇਰਾ ਕਹਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੁਨਤਾ ਯੇਹ ਸਬ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਮਤਿ ਚਲਤੇ ਹੈਂ ਮੈਂ ਤੋ ਇਨ ਕੇ ਸੋਹੀਂ ਮੂਰਖ ਹੋ ਰਹਾ ਹੂੰ ਇਸ ਸੇ ਇਨ ਕੀ ਬਾਤੋਂ ਮੇਂ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਬੋਲਤਾ ਏਕਾਂਤ ਬੈਠ ਚੁਪ ਚਾਪ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਭਜਨ ਕਰਤਾ ਹੂੰ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਜੋ ਧ੍ਰਿਤਰਾਸ਼ਟਰ ਨੇ ਕਹੀ ਤੋ ਅਕਰੂਰ ਜੀ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਵਹਾਂ ਹੇ ਉਠ ਰਥ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਹਸਿਤਨਾਪੁਰ ਸੇ ਚਲੋ ਚਲੇ ਮਥੁਰਾ ਨਗਰੀ ਮੇਂ ਆਇ॥
ਦੋਹਰਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਦੋਂ, ਕਹੀ ਪਾਂਡ ਕੀ ਬਾਤ
ਕੁੰਤੀ ਕੇ ਸੁਨ ਮਹਾਂ ਦੁਖ, ਭਏ ਖੀਣ ਅਤਿ ਗਾਤ
ਯੋਂ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਹਸਤਨਾਪੁਰ ਕੇ ਸਬ ਸਮਾਚਾਰ
