ਧ੍ਯਾਇ ੫੧
੨੦੧
ਕਿਧਰ ਜਾਏ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹਰਿ ਕੁਛ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਇਸ ਮੇਂ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਜਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਨੇ ਭਕਤੋਂ ਕਾ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਕਰਨੇ ਕੇ ਹੇਤੁ ਅਵਤਾਰ ਲੀਆ ਹੈ ਅਬ ਅਗਨਿ ਤਨ ਧਾਰਨ ਕਰ ਅਸੁਰ ਰੂਪੀ ਬਨਕੋ ਜਲਾਇ ਭੂਮਿ ਕਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰੀਏ ਯਹ ਸੁਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਉਨ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਪਾਸ ਗਏ ਔ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮੇਂ ਤੋਂ ਲੜਨੇ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਦੀਜੈ ਔਰ ਆਪ ਸਬ ਯਦੁ ਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਗਢ ਕੀ ਰੱਖ੍ਯਾ ਕੀਜੈ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਜੋਂ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੇ ਨਿਕਟ ਆਏ ਤੋਂ ਸਬ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸ਼ੀ ਘਰ ਆਏ ਔ ਲਗੇ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਕਹਿਨੇ ਕਿ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਅਬ ਇਨ ਅਸੁਰੋਂ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਕੈਸੇ ਬਚੇ ਤਬ ਹਰਿ ਨੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਸਮੇਤ ਸਬ ਕੋ ਭਯਾਤੁਰ ਦੇਖ ਸਮਝਾ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਯਿਹ ਅਸੁਰ ਦਲ ਜੋ ਤੁਮ ਦੇਖਤੇ ਹੋ ਪਲ ਭਰ ਮੇਂ ਯਹਾਂ ਕਾ ਯਹੀਂ ਐਸੇ ਬਿਲਾਇ ਜਾਇਗਾ ਕਿ ਜੈਸੇ ਪਾਨੀ ਕੇ ਬਬੂਲੇ ਪਾਨੀ ਮੇਂ ਬਿਲਾਇ ਜਾਤੇ ਹੈ ਕਹਿ ਸਭ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਢਾਢਸ ਬੰਧਾਇ ਉਨ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਪ੍ਰਭੁ ਜੋਂ ਆਗੇ ਬਢੇ ਤੋਂ ਦੇਵਤਾਓਂ ਨੇ ਦੋ ਰਥ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਭਰ ਉਨ ਕੇ ਲੀਏ ਭੇਜ ਦੀਏ ਵੇ ਆਇ ਇਨ ਕੇ ਸੋਹੀਂ ਖੜੇ
ਹੂਏ ਤਬ ਯੇਹ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਰਥੋਂ ਮੇਂ ਬੈਠ ਲੀਏ॥
ਚੌ: ਨਿਕਸੇ ਦੋਊ ਯਦੁ ਕੇਰਾਏ॥ ਪਹੁੰਚੇ ਹੈਂ ਵਹੁ ਦਲ ਮੇਂ ਜਾਇ॥
