੨੦੨
ਧ੍ਯਾਇ ੫੧
ਜਹਾਂ ਜਰਾਸੰਧ ਖੜਾ ਥਾ ਤਹਾਂ ਜਾ ਨਿਕਲੇ ਤੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਜਰਾਸੰਧਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਅਤਿ ਅਭਿਮਾਨ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਅਰੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸੋਹੀਂ ਜੇ ਭਾਗ ਜਾ ਮੈਂ ਤੁਝੇ ਕ੍ਯਾ ਮਾਰੂ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਮਾਨ ਕਾ ਨਹੀਂ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਝ ਪਰ ਸਭ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਚਲਾਊਂ ਭਲਾ ਬਲ ਰਾਮ ਕੋ ਮੈਂ ਦੇਖ ਲੇਤਾ ਹੂੰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਅਰੇ ਮੂਰਖ ਅਭਿਮਾਨੀ ਤੂੰ ਯਿਹ ਕ੍ਯਾ ਬਤਾਤਾ ਹੈ ਜੋ ਸੂਰਮਾ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਬੜਾ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਬੋਲਤੇ ਸਬ ਸੇ ਦੀਨਤਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਕਾਮ ਪੜੇ ਆਪਨਾ ਬਲ ਦਿਖਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਜੋ ਅਪਨੇ ਮੂੰਹ ਅਪਨੀ ਬਡਾਈ ਮਾਰਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਕ੍ਯਾ ਕੁਛ ਭਲੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ ਕਹਾ ਹੈ ਕਿ ਗਰਜਤਾ ਹੈ ਜੋ ਬਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਇਸ ਸੇ ਬ੍ਰਿਥਾ ਬਕਬਾਦ ਕ੍ਯਾ ਕਰਤਾ ਹੈ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀਰਾ ਸੰਧ ਨੇ ਜੋਂ ਕ੍ਰੋਧ ਕੀਆ ਤੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਦੇਵ ਚਲ ਖੜੇ ਹੂਏ ਇਨ ਕੇ ਪੀਛੇ ਵੁਹ ਭੀ ਅਪਨੀ ਸਬ ਸੈਨਾ ਲੇ ਧਾਯਾ ਔ ਉਸਨੇ ਯੋਂ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਅਰੇ ਦੁਸ਼੍ਟੋ ਮੇਰੇ ਆਗੇ ਸੇ ਤੁਮ ਕਹਾਂ ਭਾਗ ਜਾਓਗੇ ਬਹੁਤਦਿਨ ਜੀਤੇ ਬਚੇ ਤੁਮਨੇ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕ੍ਯਾ ਸਮਝਾ ਹੈ ਅਬ ਜੀਤੇ ਨ ਰਹਿਨੇ ਪਾਓਗੇ ਜਹਾਂ ਸਬ ਅਸੁਰੋਂ ਸਮੇਤ ਕੰਸ ਗ੍ਯਾ ਹੈ ਤਹਾਂ ਹੀ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਤੁਮੇਂ ਭੀ ਭੇਜੂੰਗਾ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸਾ ਦੁਰ ਬਚਨ ਉਸ ਅਸੁਰ ਕੇ ਮੁਖ ਤੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਦੂਰ ਜਾਇ ਦੋਨੋਂ ਭਾਈ ਫਿਰ ਖੜੇ ਹੂਏ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਤੇ ਸਬ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੀਏ ਔ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਹਲ ਮੂਸਲ, ਜੋਂ ਅਸੁਰ ਦਲ ਉਨਕੇ ਨਿਕਟ ਗ੍ਯਾ ਤੋਂ ਦੋਨੋਂ ਬੀਰ ਲਲਕਾਰ ਕੇ ਐਸੇ ਟੂਟੇ ਕਿ
