੨੨੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੩
ਕਿ ਰੁਕਮਣੀ ਕਾ ਬਿਵਾਹ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਹੋਤਾ ਥਾ ਸੋ ਦੁਸ਼੍ਟ ਰੁਕਮ ਨੇ ਨ ਹੋਨੇ ਦੀਆ ਅਬ ਸਿਸਪਾਲ ਸੇ ਹੋਗਾ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਨਾਥ ਨਗਰ ਮੇਂ ਤੋ ਘਰ ਘਰ ਯਿਹ ਬਾਤ ਹੋ ਰਹੀ ਥੀ ਔਰ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਨਾਰੀਆਂ ਗਾਇ ਬਜਾਇ ਕੇ ਰੀਤਿ ਭਾਂਤਿ ਕਰਤੀ ਥੀਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਬੇਦ ਪਢ ਪਢ ਟੇਹਲੇ ਕਰਵਾਤੇ ਥੇ ਠੌਰ ਠੌਰ ਦੁੰਦਭੀ ਬਜਾਤੇ ਥੇ ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਸਪੱਲਵ ਕੇਲੇ ਕੇ ਖੰਭ ਗਾੜ ਗਾੜ ਸੋਨੇ ਦੇ ਕਲਸ ਭਰ ਭਰ ਲੋਗ ਧਰਤੇ ਥੇ ਔ ਤੋਰਣ ਬੰਦਨਵਾਰੇਂ ਬਾਂਧਤੇ ਥੇ ਔ ਏਕ ਓਰ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸ਼ੀ ਨ੍ਯਾਰੇ ਹੀ ਹਾਟ ਬਾਦ ਚੌਹਟੇ ਝਾੜ ਬੁਹਾਰ ਪਟ ਸੇ ਪਟਤੇ ਥੇ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਘਰ ਔ ਬਾਹਰ ਮੇਂ ਧੂਮ ਮਚ ਰਹੀ ਥੀ ਕਿ ਉਸੀ ਸਮਯ ਦੋ ਚਾਰ ਸਖੀਯੋਂ ਨੇ ਜਾ ਰੁਕਮਣੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ॥
ਚੌ: ਤੋਹਿ ਰੁਕਮ ਸਿਪਾਲਹਿ ਦਈ॥ ਅਬ ਤੂੰ ਰੁਕਮਣਿ
ਰਾਨੀ ਭਈ॥ ਬੋਲੀ ਸੋਚ ਨਾਇ ਕਰ ਸੀਸ॥ ਮਨ
ਬਚ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣਜਗਦੀਸ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਰੁਕਮਣੀ ਨੇ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਮਣ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਉਸਕੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਬਿਨਤੀ ਔ ਬੜਾਈ ਕਰ ਆਪਨਾ ਮਨੋਰਥ ਸਬ ਸੁਨਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰਾ ਸੰਦੇਸਾ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਲੇ ਜਾਓ ਔਰ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਨਾਥ ਕੋ ਸੁਨਾਇ ਉਨੇਂ ਸਾਂਥ ਲੇ ਆਵੋ ਤੋ ਮੈਂ ਤੁਮਾਰਾ ਬੜਾ ਗੁਣ ਮਾਨੂੰਗੀ ਔ ਯਹ ਜਾਨੂੰਗੀ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਹੀ ਦਯਾ ਕਰ ਮੁਝੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਰ ਦੀਆਂ॥
