੨੩੪
ਧ੍ਯਾਇ ੫੪
ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਰੂਪ ਸਾਗਰ ਜਗਤ ਉਜਾਗਰ ਤੋਂ ਇਸ ਭਾਂਤ ਕੁੰਡਿਨਪੁਰ ਪਹੁੰਚ ਚੁਕੇ ਥੇ ਪਰ ਰੁਕਮਣੀ ਨੇ ਇਨਕੇ ਆਨੇ ਕਾ ਸਮਾਚਾਰ ਨ ਪਾਯਾ॥
ਚੌ: ਬਿਕਲ ਬਦਨ ਚਿਤਵੈ ਚਹੁ ਓਰ॥ ਜੈਸੇ ਚੰਦ ਮਲਿਨ
ਭਯੋ ਭੋਰ॥ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾ ਸੁੰਦਰ ਜੀਅ ਬਾਢੀ॥ ਦੇਖੇ ਊਚ
ਅਟਾ ਪਰ ਠਾਢੀ॥ ਚੜ੍ਹਿ ਚੜ੍ਹਿ ਉਝਕੈ ਖਿਰਕੀ ਦ੍ਵਾਰ॥
ਨੈਨਨ ਤੇ ਛਾਡੈ ਜਲ ਧਾਰ॥
ਦੋ: ਬਿਲਖ ਬਦਨਅਤਿ ਮਲਿਨ ਮਨ, ਲੇਤ ਉਸਾਸਨਸਾਸ
ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਬਰਖਤ ਨੈਨ ਜਲ, ਸੋਚਤ ਕਹਿ ਉਦਾਸ
ਕਿ ਅਬ ਤਕ ਕ੍ਯੋਂ ਨਹੀਂ ਆਏ ਹਰਿ ਉਨਕਾ ਤੋ ਨਾਮ ਹੈ ਅੰਤ੍ਰਯਾਮੀ ਐਸੇ ਮੁਝ ਸੇ ਕ੍ਯਾ ਚੂਕ ਪੜੀ ਜੋ ਅਬ ਲਗ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਮੇਰੀ ਸੁੱਧ ਨ ਲੀ ਕ੍ਯਾ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਵਹਾਂ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾ ਕਿ ਹਰਿ ਨੇ ਮੁਝੇ ਕੁਰੂਪ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਨ ਕਰੀ ਕਿ ਜਰਾ ਸੰਧ ਕਾ ਆਨਾ ਸੁਨ ਪ੍ਰਭੁ ਨ ਆਏ ਕਲ ਬ੍ਯਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ ਔਰ ਅਸੁਰ ਆਇ ਪਹੁੰਚਾ ਜੋ ਵੁਹ ਕਲ ਮੇਰਾ ਕਰ ਗਹੇਗਾ ਤੋ ਯਿਹ ਪਾਪੀ ਜੀਵ ਹਰਿ ਬਿਨ ਕੈਸੇ ਰਹੇਗਾ ਜਪ ਤਪ ਨੇਮ ਧਰਮ ਕੁਛ ਆੜੇ ਨ ਆਏ ਅਬ ਕ੍ਯਾ ਕਰੂੰ ਔਰ ਕਿਧਰ ਜਾਊਂ ਅਪਨੀ ਬਰਾਤ ਲੈ ਆਯਾ ਸਿਸਪਾਲ ਕੈਸੇ ਵਿਰ ਮੇਂ ਪ੍ਰਭੁ ਦੀਨ ਦਯਾਲ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਜਬ ਰੁਕਮਣੀ ਕੇ ਮੂੰਹ ਸੇ ਨਿਕਲੀ ਤਬ ਹੈ ਏਕ ਸਖੀ ਨੇ ਤੋ ਕਹਾ ਕਿ ਦੂਰ ਦੇਸ਼ ਬਿਨ ਪਿਤਾ ਬੰਧੁ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਹਰਿ ਕੈਸੇ ਆਵੇਂਗੇ ਔਰ ਦੂਸਰੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਜਿਨ ਕਾ
