੨੩੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੪
ਚੌ: ਯਾ ਕੋ ਕਾਹੂ ਭੇਦ ਨ ਪਾਯੋ॥ ਅਬ ਯਿਹ ਕਰਨ ਉਪੱਦ੍ਰਵ
ਆਯੋ॥ ਹੈ ਯਿਹ ਛਲੀ ਮਹਾਂ ਛਲ ਕਰੈ॥ ਕਾਹੂਪੈ ਜਾਨ੍ਯੋ
ਨਹੀਂ ਪਰੈ॥
ਇਸ ਸੇ ਅਬ ਐਸਾ ਕੁਛ ਉਪਾਇ ਕੀਜੈ ਜਿਸ ਸੇ ਹਮ ਸਬੋਂ ਕੀ ਪਤਿ ਰਹੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਜਬ ਜਰਾਸੰਧ ਨੇ ਕਹੀ ਤਬ ਰੁਕਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਵੇ ਕ੍ਯਾ ਵਸਤੁ ਹੈਂ ਜਿਨਕੇ ਲੀਏ ਤੁਮ ਇਤਨੇ ਭਾਵਿਤ ਹੋ ਤਿਨੇਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਭਲੀ ਭਾਂਤਿ ਸੇ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ ਕਿ ਬਨ ਬਨ ਗਾਤੇ ਨਾਚਤੇ ਬੇਣੁ ਬਜਾਤੇ ਧੇਨੁ ਚਰਾਤੇ ਫਿਰਤੇ ਥੇ ਵੇ ਗ੍ਵਾਲ ਗਵਾਰ ਯੁੱਧ ਬਿੱਧ੍ਯਾ ਕੀ ਰੀਤਿ ਕ੍ਯਾ ਜਾਨੇਂ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਕੀ ਚਿੰਤਾ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਮਤ ਕਰੋ ਹਮ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਸਮੇਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਕੋ ਖਿਣ ਭਰ ਮੇਂ ਮਾਰ ਹਟਾਵੇਂਗੇ॥
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਉਸ ਦਿਨ ਰੁਕਮ ਤੋਂ ਜਰਾਸੰਧ ਔ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਢਾਡਸ ਬੰਧਾਇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਆਯਾ ਔ ਉਨੋਂ ਨੇ ਸਾਤ ਪਾਂਚ ਕਰ ਰਾਤ ਗਵਾਈ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਇਧਰ ਰਾਜਾ ਸਿਸੁਪਾਲ ਔ ਜਰਾਸੰਧ ਤੋ ਬ੍ਯਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਜਾਨ ਬਰਾਤ ਨਿਕਾਲਨੇ ਕੀ ਧੂਮ ਧਾਮ ਮੇਂ ਲਗੇ ਔਰ ਉਧਰ ਰਾਜਾ ਭੀਸ਼ਮਕ ਕੇ ਯਹਾਂ ਭੀ ਮੰਗਲਾ ਚਾਰ ਹੋਨੇ ਲਗੇ ਇਸਮੇਂ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਨੇ ਉਠਤੇ ਹੀ ਏਕ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਕੇ ਮੁਖ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਕਹਿਲਾ ਭੇਜਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਆਜ ਬ੍ਯਾਹ ਕਾ ਦਿਨ ਹੈ ਦੋ ਘੜੀ ਦਿਨ ਰਹੇ ਨਗਰ ਕੇ ਪੂਰਬ ਦੇਵੀ ਕਾ ਮੰਦਿਰ ਹੈ ਤਹਾਂ ਮੈਂ ਪੂਜਾ ਕਰਨੇ ਜਾਊਂਗੀ ਮੇਰੀ ਲਾਜ ਤੁਮੇਂ
