੨੬੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੭
ਮਣਿ ਲੀ ਯਿਹ ਉਸੀ ਕਾ ਕਾਮ ਹੈ ਦੂਸਰੇ ਕੀ ਸਾਮਰੱਥ੍ਯ ਨਹੀਂ ਜੋ ਐਸਾ ਕਾਮ ਕਰੇ॥
ਉਹ ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਣਾਇ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਉਸੇ ਰਾਤ ਭਰ ਨੀਂਦ ਨ ਆਈ ਔਰ ਉਸਨੇ ਸਾਤ ਪਾਂਚ ਕਰ ਰੈਨ ਗਵਾਈ ਭੋਰ ਹੋਤੇ ਹੀ ਉਨ ਨੇ ਜੋ ਅਪਨੀ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਔਰ ਦਾਸੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਸੇਨ ਕੋ ਮਾਰਾ ਔ ਮਣਿ ਲੀ ਯਿਹ ਬਾਤ ਰਾਤ ਮੈਂਨੇ ਅਪਨੇ ਕੰਤ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨੀ ਹੈ ਪਰ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਕੇ ਆਗੇ ਮਤ ਕਹੀਯੋ ਵੇ ਵਹਾਂ ਸੇ ਤੋ ਭਲਾ ਕਹਿ ਚੁਪ ਚਾਪ ਚਲੀ ਆਈ ਘਰ ਅਚਰਜ ਕਰ ਏਕਾਂਤ ਬੈਠ ਆਪਸਮੇਂ ਚਰਚਾ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਨਿਦਾਨ ਏਕ ਦਾਸੀ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਕੇਰਨਵਾਸ ਮੇਂ ਜਾ ਸੁਨਾਈ ਸੁਨ ਤੇ ਹੀ ਸਬ ਕੇ ਜੀ ਮੇਂ ਆਯਾ ਜੋ ਸ਼ੱਤ੍ਰਾਜਿਤ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹੀ ਹੈ ਤੋ ਝੂਠ ਨ ਹੋਗੀ ਐਸੇ ਸਮਝ ਉਦਾਸ ਹੋ ਸਬ ਰਨਿਵਾਸ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਬੁਰਾ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਇਸੀ ਬੀਚ ਕਿਸੀ ਨੇ ਆਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮੇਂ ਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ੇਨ ਕੇ ਮਾਰਨੇ ਔ ਮਣਿ ਕੇ ਲੇਨੇ ਕਾ ਕਲੰਕ ਲਗ ਚੁਕਾ ਤੁਮ ਕਿਆ ਬੈਠ ਰਹੇ ਹੋ ਕੁਛ ਇਸ ਕਾ ਉਪਾਇ ਕਰੋ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਪਹਿਲੇ ਤੇ ਘਬਰਾਇ ਪੀਛੇ ਕੁਛ ਸੋਚ ਸਮਝ ਵਹਾਂ ਆਏ ਜਹਾਂ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਔ ਬਲਰਾਮ ਬੈਠੇ ਸਭਾ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਹਮੇਂ ਸਬ ਲੋਕ ਕਲੰਕ ਲਗਾਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
