੨੮੦
ਧ੍ਯਾਇ ੫੮
ਔਰ ਉਸਕੇ ਪੀਛੇ ਰਥ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਭੀ ਉਠ ਦੌੜੇ ਔ ਚਲਤੇ ਚਲਤੇ ਇਨੋਂ ਨੇ ਉਸੇ ਸੌ ਯੋਜਨ ਪਰ ਲੀਆ ਇਨਕੇ ਰਥ ਕੀ ਆਹਟ ਪਾਇ ਸਭ ਸਤਧੱਨ੍ਵਾ ਅਤਿ ਘਬਰਾਇ ਰਥ ਸੇ ਉਤਰ ਮਿਥਲਾਪੁਰੀ ਮੇਂ ਜਾ ਵੜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਉਸੇ ਦੇਖ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਕੋ ਆਗ੍ਯਾ ਕੀ ਤੂੰ ਅਭੀ ਸਤਧਨ੍ਵਾ ਕਾ ਸਿਰ ਕਾਟ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਤੇ ਹੀ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਨੇ ਉਸਕਾ ਸਿਰ ਜਾ ਕਾਟਾ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਮਣਿ ਢੂੰਡੀ ਪਰ ਨ ਪਾਈ ਫਿਰ ਇਨੋਂ ਨੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਸਤਧਨ੍ਵਾ ਕੋ ਮਾਰਾ ਔਰ ਮਣਿ ਨ ਪਾਈ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਭਾਈ ਵੁਹ ਮਣਿ ਕਿਸੀ ਬੜੇ ਪੁਰਖ ਨੇ ਪਾਈ ਤਿਸਨੇ ਹਮੇਂ ਲਾਇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਵੁਹ ਮਣ ਕਿਸੀ ਕੇ ਪਾਸ ਛਿਪਨੇ ਕੀ ਨਹੀਂ ਤੁਮ ਦੇਖੀਯੋ ਨਿਦਾਨ ਪ੍ਰਗਟੇਗੀ ਕਹੀਂ ਨ ਕਹੀਂ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹਿ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਅਬ ਤੁਮ ਤੋ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਕੋ ਸਿਧਾਰੋ ਔਰ ਹਮ ਮਣਿ ਕੋ ਖੋਜਨੇ ਕੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਜਹਾਂ ਪਾਵੇਂਗੇ ਤਹਾਂ ਸੇ ਲੇ ਆਵੈਗੇ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਛਿਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਤੋ ਸੱਤਧਨ੍ਵਾ ਕੋ ਮਾਰ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਕੋ ਪਧਾਰੇ ਔਰ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖਧਾਮ ਮਣਿ ਕੇ ਖੋਜਨੇ ਕੋ ਸਿਧਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਨਗਰ ਨਗਰ ਗਾਂਵ ਗਾਂਵ ਮੇਂ ਢੂੰਡਤੇ ਢੂੰਡਤੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਚਲੇ ਚਲੇ ਅਯੁੱਧਯਾ ਪੁਰੀ ਜਾ
