ਧ੍ਯਾਇ ੫੯
੨੯੧
ਕੀ ਇੱਛਾ ਦੇਖ ਬਨਾਇ ਰੱਖਾ ਹਰਿ ਨੇ ਆਤੇ ਹੀ ਕਾਲਿੰਦੀ ਕੋ ਵਹਾਂ ਉਤਾਰਾ ਔਰ ਆਪ ਭੀ ਰਹਿਨੇ ਲਗੇ॥
ਆਗੇ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਏਕ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਔਰ ਅਰਜੁਨ ਰਾਤ੍ਰਿ ਕੀ ਬਿਰੀਆਂ ਕਿਸੀ ਸਥਾਨ ਪਰ ਬੈਠੇ ਥੇ ਕਿ ਅਗਨਿ ਨੇ ਆਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਹਰਿ ਸੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਕੀ ਭੂਖੀ ਬਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਫਿਰ ਆਈ ਪਰ ਖਾਨੇ ਕੋ ਕਹੀਂ ਨ ਪਾਯਾ ਅਬ ਏਕ ਆਸਾ ਆਪਕੀ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਉੂਂ ਤੋ ਬਨ ਜੰਗਲ ਜਾ ਖਾਊਂ ਪ੍ਰਭੁ ਬੋਲੇ ਅੱਛਾ ਜਾ ਖਾ ਫਿਰ ਅਗਨਿ ਨੇ ਕਹਾ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਥ ਮੈਂ ਅਕੇਲੀ ਬਨ ਮੇਂ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਤੀ ਜੋ ਜਾਉੂਂ ਤੋਂ ਇੰਦ੍ਰ ਆਇ ਮੁਝੇ ਬੁਝਾ ਦੇਗਾ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਅਰਜੁਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬੰਧੂ ਤੁਮ ਜਾਇ ਅਗਨਿ ਕੋ ਚਰਾਇ ਆਓ ਯਿਹ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਸੇ ਭੂਖੀ ਮਰਤੀ ਹੈ
ਮਹਾਰਾਜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਅਰਜੁਨ ਧਨੁਖ ਬਾਣ ਲੇ ਅਗਨਿ ਕੇ ਸਾਥ ਹੂਏ ਔਰ ਅਗਨਿ ਬਨ ਮੇਂ ਜਾਇ ਭੜਕੀ ਔਰ ਲਗੇ ਆਮ, ਅਮਲੀ, ਬੜ, ਪੀਪਲ, ਪਕੜ, ਤਾਲ, ਤਮਾਲ, ਮਹੂਆ, ਜਾਮਨ, ਖਿਰਨੀ, ਕਚਨਾਰ, ਦਾਖ, ਚਿਰੌਂਜੀ, ਕੌਲੇ, ਨੀਬੂ, ਨੀਵ, ਬੇਰ, ਆਦਿ ਸਬ ਬ੍ਰਿਛ ਜਲਨੇ ਔਰ॥
ਚੌ: ਪਟਕੈ ਕਾਸ ਬਾਸ ਅਤਿ ਚਟਕੈਂ॥ ਬਨ ਕੇ ਜੀਵ
ਫਿਰੇਂ ਸਬ ਭਟਕੈਂ॥
ਜਿਧਰ ਦੇਖੀਏ ਤਿਧਰ ਸਾਰੇ ਬਨ ਮੇਂ ਆਗ ਹੂ ਹੂ ਕਰ
