ਧ੍ਯਾਇ ੫੯
੨੯੯
ਕੇਨਿਕਟ ਆਈ ਤੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਭੂਲ ਰਹੀ ਔਰ ਉਸਨੇ ਮਾਲਾ ਇਨਕੇ ਗਲੇ ਮੇਂ ਡਾਲੀ ਯਿਹ ਦੇਖ ਉਸਕੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਵੁਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਹਰਿ ਕੋ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਬ੍ਯਾਹ ਦੀ ਉਸਕੇ ਦਾਯਜੇ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਦੀਆ ਕਿ ਜਿਸਕਾ ਵਾਰਾਪਾਰ ਨਹੀਂ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਭੱਦ੍ਰਾ ਕੋ ਤੋ ਯੋਂ ਬ੍ਯਾਹ ਲਾਏ ਫਿਰ ਜੈਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਨੇ ਲਖਮਣਾ ਕੋ ਬ੍ਯਾਹਾ ਸੋ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਸੁਨੋ ਭੱਦ੍ਰ ਦੇਸ਼ ਕਾ ਨਰੇਸ ਅਤਿ ਬਲੀ ਔ ਬੜਾ ਪ੍ਰਤਾਪੀ ਤਿਸਕੀ ਕੰਨ੍ਯਾ ਲਖਮਣਾ ਜਬ ਬ੍ਯਾਹਨੇ ਯੋਗ ਹੂਈ ਤਬ ਉਸਨੇ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕਰ ਚਾਰੋਂ ਦਿਸਾ ਕੇ ਨਰੇਸੋਂ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਲਿਖ ਬੁਲਾਯਾ ਵੇ ਅਤਿ ਧੂਮ ਧਾਮ ਸੇ ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਸਾਜ ਸਾਜ ਵਹਾਂ ਆਏ ਔਰ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੇ ਬੀਚ ਬੜੇ ਬਨਾਵ ਸੇ ਪਾਂਤਿ ਪਾਂਤਿ ਜਾ ਬੈਠੇ।
ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਜੀ ਭੀ ਅਰਜੁਨ ਕੋ ਸਾਥ ਲੀਏ ਤਹਾਂ ਗਏ ਔਰ ਜੋ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੇ ਬੀਚ ਜਾ ਖੜੇ ਭਏ ਤੋ ਲਖਮਣਾ ਨੇ ਸਬ ਕੋ ਦੇਖ ਆ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕੇ ਗਲੇ ਮੇਂ ਮਾਲਾ ਡਾਲੀ ਆਗੇ ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸਾਥ ਲਖਮਣਾ ਕਾ ਬ੍ਯਾਹ ਕਰ ਦੀਆ ਸਬ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਰਾਜਾ ਜੋ ਵਹਾਂ ਆਏ ਥੇ ਸੋ ਮਹਾਂ ਲਜਿਤ ਹੋ ਆਪਸਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਦੇਖੈਂ ਹਮਾਰੇ ਰਹਿਤੇ ਕਿਸ ਭਾਂਤਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਲਖਮਣਾ ਕੋ ਲੇ ਜਾਤਾ ਹੈ॥
ਐਸੇ ਕਹਿ ਵੇ ਸਬ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਦਲ ਸਾਜ ਮਾਰਗਰੋਕ ਆ ਖੜੇ ਹੂਏ ਜੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔ ਅਰਜੁਨ ਲਖਮਣਾ ਸਮੇਤ
