੨੯੮
ਧ੍ਯਾਇ ੫੬
ਦੀਏ ਸ਼੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਸਬ ਲੇ ਵਹਾਂ ਸੇ ਜਬ ਚਲੇ ਤਬ ਖਿਜਲਾਇ ਸਬ ਰਾਜਾਓ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਆਨ ਘੇਰਾ ਤਹਾਂ ਮਾਰੇ ਬਾਣੋਂ ਕੇ ਅਰਜੁਨ ਨੇ ਸਬ ਕੋ ਮਾਰ ਭਗਾਯਾ ਹਰਿ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਸੇ ਸਬ ਸਮੇਤ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਮੇਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਉਸ ਕਾਲ ਸਬ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਬਾਸੀ ਆਗੇ ਆਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ ਬਾਜੇ ਗਾਜੇ ਸੇ ਪਾਟੰਬਰ ਪਾਂਵੜੇ ਡਾਲਤੇ ਰਾਜ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਲੇ ਗਏ ਔਰ ਯੌਤੁਕ ਦੇਖ ਸਭ ਅਚੰਭੇ ਰਹੇ॥
ਚੌ: ਨਗਨਜੀਤ ਕੀ ਕਰਤ ਬਡਾਈ॥ ਕਹਿਤ ਲੋਕ ਯਿਹ
ਬੜੀ ਸਗਾਈ॥ ਭਲੋ ਬ੍ਯਾਹ ਕੌਸਲ ਪਤਿ ਕੀਯੋ॥
ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਹਿ ਇਕੋ ਦਾਇ ਜੋ ਦੀਯੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਨਗਰ ਨਿਵਾਸੀ ਤੋ ਇਸ ਢਬ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰ ਰਹੇਥੇ ਕਿ ਉਸੀ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔਰ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਵਹਾਂ ਆਕੇ ਰਾਜਾ ਨਗਨਜਿਤ ਕਾ ਦੀਆ ਹੂਆ ਸਬ ਦਾਯਜ ਅਰਜੁਨ ਕੋ ਦੀਆ ਔਰ ਜਗਤ ਮੇਂ ਯਸ਼ ਲੀਆ ਆਗੇ ਅਬ ਜੈਸੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਭੱਦ੍ਰਾ ਕੋ ਬ੍ਯਾਹ ਲਾਏ ਸੋ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੂੰ ਤੁਮ ਚਿਤ ਲਗਾਇ ਨਿਸਚਿੰਤ ਹੋ ਸੁਨੇ ਕੇਕਯ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਰਾਜਾ ਕੀ ਬੇਟੀ ਭੱਦ੍ਰਾ ਨੇ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੀਆ ਔ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਰੇਸੋਂ ਕੋ ਪੱਤ੍ਰ ਲਿਖ ਕੇ ਆਇ ਇਕੱਠੇ ਹੂਏ ਵਹਾਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਭੀ ਅਰਜੁਨ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਗਏ ਔਰ ਸ੍ਵਯੰਬਰ ਕੇ ਬੀਚ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਾ ਖੜੇ ਰਹੇ ਜਬ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਮਾਲਾ ਹਾਥ ਮੇਂ ਲੀਏ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋ ਦੇਖਤੀ ਭਾਲਤੀ ਰੂਪ ਸਾਗਰ ਜਗਤ ਉਜਾਗਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ
