ਧ੍ਯਾਇ ੬੦
੩੦੭
ਅਨੇਕ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇ ਲੜਾ ਔ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਸਬਕਾਟ ਡਾਲੇ ਤਬ ਵੁਹ ਫਿਰ ਘਰ ਜਾਇ ਏਕ ਤ੍ਰਿਸੂਲ ਲੇ ਆਯਾ ਔਰ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਉਪਸਥਿਤ ਹੂਆ॥
ਚੌ: ਤਬ ਸੱਤ੍ਯਭਾਮਾ ਟੇਰ ਸੁਨਾਈ॥ ਅਬ ਕਿਨ ਯਾਹਿ
ਹਨੋ ਯਦੁ ਰਾਈ॥ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਪ੍ਰਭੁ ਚੱਕ੍ਰ ਸੰਭਾਰ੍ਯੋ
ਕਾਟ ਸੀਸ ਭੋਮਾਸੁਰ ਮਾਰਯੋ॥ ਕੁੰਡਲ ਮੁਕਟ ਸਹਿਤ
ਸਿਰ ਪਪ੍ਯੋ॥ ਧਰ ਕੇ ਗਿਰਤ ਸੇਖ ਥਰਹਰ੍ਯੋ॥ ਤਿਹੂੰ
ਲੋਕ ਮੇਂ ਆਨੰਦ ਭਯੋ॥ ਸੋਚ ਦੁੱਖ ਸਬਹੀ ਕੋ ਗਯੋ॥
ਤਾਸ ਜ੍ਯੋਤਿ ਹਰਿ ਦੇਹ ਸਮਾਨੀ॥ ਜਯ ਜਯ ਸ਼ਬਦ
ਕਰੈਂ ਸਰ ਗ੍ਯਾਨੀ॥ ਘਿਰੇ ਬਿਮਾਨ ਪੁਹਪ ਬਰਖਾਵੈਂ॥
ਬੇਦ ਬਖਾਨਿ ਦੇਵ ਯਸ਼ ਗਾਵੈਂ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਭੋਮਾਸੁਰ ਕੇ ਮਰਤੇ ਹੀ ਭੂਮਿ ਔ ਭੋਮਾਸੁਰ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਮੇਤ ਆਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਵਾਇ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਹੇ ਜ੍ਯੋਤਿ ਸ੍ਵਰੂਪ ਬ੍ਰਹਮ ਰੂਪ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਬਿਹਾਰੀ ਤੁਮ ਸਾਧ ਸੰਤ ਕੇ ਹੇਤੁ ਧਰਤੇ ਹੈਂ ਭੇਖ ਅਨੰਦ ਤੁਮਾਰੀ ਮਹਿਮਾ ਲੀਲ੍ਹਾ ਮਾਯਾ ਹੈ ਅਪਰੰਪਾਰ ਤਿਸੇ ਕੌਨ ਜਾਨੇ ਔਰ ਕਿਸੇ ਇਤਨੀ ਸਾਮਰਥ ਹੈ ਜੋ ਬਿਨ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਾਰੀ ਬਖਾਨੇ ਤੁਮ ਸਬ ਦੇਵੋਂ ਕੇ ਹੋ ਦੇਵ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਤੁਮਾਰਾ ਭੇਵ
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਛੱਤ੍ਰ ਕੁੰਡਲ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਆਗੇ ਧਰ ਫਿਰ ਬੋਲੀ ਦੀਨਾਨਾਥ ਦੀਨ ਬੰਧੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧੁ ਯਿਹ ਭਗ-
