ਧ੍ਯਾਇ ੬੧
੩੧੭
ਪਾਇਨ ਪਰ ਰਹੀ॥ ਬੋਲੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਪੀਠ ਕਰਦੇਤ॥
ਭਲੀ ਭਲੀ ਜੂ ਪ੍ਰੇਮ ਅਚੇਤ॥
ਹਮਨੇ ਹਸੀ ਟਾਨੀ ਸੋ ਤੁਮਨੇ ਸਚ ਹੀ ਜਾਨੀ ਹਸੀ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਨਾ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਉਠੋ ਅਬ ਕ੍ਰੋਧ ਦੂਰ ਕਰੋ ਔ ਮਨ ਕਾ ਸੋਚ ਹਰੋ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਰੁਕਮਣੀ ਜੀ ਉਠ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਨੇ ਜੋ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮ ਤੁਮਾਰੇ ਯੋਗ੍ਯ ਨਹੀਂ ਸੋ ਸਚ ਕਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਮ ਲਖਮੀ ਪਤਿ ਸ਼ਿਵ ਬਿਰੰਚ ਕੇ ਈਸ, ਤੁਮਾਰੀ ਸਮਤਾ ਕਾ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਮੇਂ ਕੌਨ ਹੈ ਹੇ ਜਗਦੀਸ, ਤੁਮੇਂ ਛੋੜ ਜੋ ਜਨ ਔਰ ਕੋ ਧ੍ਯਾਵੈਂ ਸੋ ਐਸੇ ਹੈਂ ਜੇਸੇ ਕੋਈ ਹਰਿ ਯਸ਼ ਛੋੜ ਗੀਧ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਨੇ ਜੋ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਮਹਾਂ ਬਲੀ ਰਾਜਾ ਕੋ ਦੇਖੋ ਸੋ ਤੁਮ ਸੇ ਅਤਿ ਬਲੀ ਔ ਬੜਾ ਰਾਜਾ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਮੇਂ ਕੌਨ ਹੈ ਸੋ ਕਹੋ ਬ੍ਰਹਮਾ ਰੁੱਦ੍ਰ ਇੰਦ੍ਰਾਦਿ ਸਬ ਦੇਵਤਾ ਬਰਦਾਯੀ ਤੋ ਤੁਮਾਰੇ ਆਗ੍ਯਾਕਾਰੀ ਹੈਂ ਤੁਮਾਰੀ ਕਿਰਪਾ ਸੇ ਵੇ ਜਿਸੇ ਚਾਹੇ ਹੈਂ ਤਿਸੇ ਮਹਾਂ ਬਲੀ ਪ੍ਰਤਾਪੀ ਤੇਜ੍ਵਸੀ ਬਰ ਦੇ ਬਨਾਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਜੋ ਲੋਗ ਆਪਕੀ ਸੈਕੜੋਂ ਬਰਖ ਅਤਿ ਤਪੱਸ੍ਯਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸੋ ਰਾਜ ਪਦ ਪਾਤੇ ਹੈਂ ਫਿਰ ਤੁਮਾਰਾ ਭਜਨ, ਧ੍ਯਾਨ, ਜਪ, ਤਪ, ਭੂਲ ਨੀਤਿ ਛੋੜ ਅਨੀਤਿ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਤਬਵੇ ਆਪ ਸੇ ਆਪ ਹੀ ਅਪਨਾ ਸਰਬਸ੍ਵ ਖੋਇ ਭ੍ਰਸ਼ਟ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਥ ਤੁਮਾਰੀ ਤੋਂ ਸਦਾ ਯਿਹ ਰੀਤਿ ਹੈ ਕਿ ਅਪਨੇ ਭਗਤੋਂ ਕੇ ਹੇਤੁ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆਇ ਬਾਰ ਬਾਰ ਅਵਤਾਰ ਲੇਤੇ ਹੋ ਔ ਦੁਸ਼ਟ
