੩੨੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੨
ਝੂਠ ਬਚਨ ਉਚਾਰਾ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਰੁਕਮ ਸਮੇਤ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਨੇ ਆਕਾਸ਼ ਬਾਣੀ ਸੁਨੀ ਅਨ ਸੁਨੀ ਕੀ ਤਬ ਬਲਦੇਵ ਮਹਾਂ ਕ੍ਰੋਧ ਸੇ ਆਇ ਬੋਲੇ॥
ਚੋ: ਕਰੀ ਸਗਾਈ ਬੈਰ ਨ ਛਾਡਯੋ॥ ਹਮ ਸ੍ਯੋਂ ਫੇਰ ਕਲਾ
ਤੁਮ ਮਾਂਡ੍ਯੋ॥ ਮਾਰੋਂ ਤੋਹੀ ਅਰੇ ਅੱਨ੍ਯਾਈ॥ ਭਲੋ ਬੁਰੋ
ਮਾਨਹੁ ਭੌਜਾਈ॥ ਅਬ ਕਾਹੂ ਕੀ ਕਾਨ ਨ ਕਰਿਹੋਂ॥
ਆਜ ਪ੍ਰਾਣ ਕਪਟੀ ਕੇ ਹਰਿਹੋਂ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਤੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਨਿਦਾਨ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਸਬਕੇ ਦੇਖਤੇ ਦੇਖਤੇ ਰੁਕਮ ਕੋ ਮਾਰਡਾਲਾ ਔ ਕਲਿੰਗ ਕੋ ਪਛਾੜ ਮਾਰੇ ਘੂਸੋਂ ਕੇ ਉਸਕੇ ਦਾਂਤ ਉਖਾੜ ਡਾਲੇ, ਔ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਭੀ ਮੁੰਹ ਪਸਾਰ ਹੰਸਾ ਥਾ ਆਗੇ ਸਬ ਰਾਜਾਓਂ ਕੋ ਮਾਰ ਭਗਾਇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਜਨਵਾਸੇ ਮੇਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਕੇ ਪਾਸ ਆਇ ਵਹਾਂ ਕਾਸਬ ਬ੍ਯੋਰਾ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨੇ ਸਬ ਸਮੇਤ ਵਹਾਂ ਸੇ ਪ੍ਰਸਥਾਨ ਕੀਯਾ ਔਰ ਚਲੇ ਚਲੇ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਸੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਆਨ ਪਹੁੰਚੇ ਇਨਕੇ ਆਤੇ ਹੀ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਮੇਂ ਸੁਖ ਛਾਇ ਗਯਾ ਘਰ ਘਰ ਮੰਗਲਾਚਾਰ ਹੋਨੇ ਲਗਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਔਰ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਕੇ ਪੁੰਨ੍ਯ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੋ ਵ੍ਯਾਹ ਲ੍ਯਾਏ ਔਰ ਮਹਾਂ ਦੁਸ਼੍ਟ ਰੁਕਮ ਕੋ ਮਾਰ ਆਏ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਵਿਵਾਹ
