੩੩੦
ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
ਕੇ ਕਹਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਮੈਂ ਤੁਝ ਪਰ ਸੰਤੁਸ਼੍ਟ ਹੂਆ ਬਰ ਮਾਂਗ ਜੋ ਤੂੰ ਬਰ ਮਾਂਗੇਗਾ ਸੋ ਦੂੰਗਾ॥
ਚੌ: ਤੈਂਕਰ ਬਾਜੇ ਭਲੇ ਬਜਾਏ॥ ਸੁਨਤ ਸ੍ਰਵਣ ਮੇਰੇ ਮਨ ਭਾਏ
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਮਹਾਰਾਜ ਬਾਣਾਸੁਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਅਤਿ ਦੀਨਤਾ ਕਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਥ ਜੋ ਆਪਨੇ ਮੇਰੇ ਉੂਪਰ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀ ਤੋ ਪਹਿਲੇ ਅਮਰ ਕਰ ਮੁਝੇ ਸਭ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਕਾ ਰਾਜ੍ਯ ਦੀਜੈ ਪੀਛੇ ਮੁਝੇ ਐਸਾ ਬਲੀ ਕੀ ਜੈ ਕਿ ਕੋਈ ਮੁਝਸੇ ਨ ਜੀਤੇ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮੈਨੇ ਤੁਝੇ ਯਹੀ ਬਰ ਦੀਆ ਔਰ ਸਭ ਭਯ ਸੇ ਨਿਰਭਯ ਕੀਆ ਤ੍ਰਿਭਵਨ ਮੇਂ ਤੇਰੇ ਬਲ ਕੋ ਕੋਈ ਨ ਪਾਵੈਗਾ ਔ ਬਿਧਾਤਾ ਕਾ ਭੀ ਤੁਝ ਪਰ ਕੁਛ ਬਸ ਨ ਚਲੇਗਾ॥
ਦੋਹਰਾ ਬਾਜੇ ਭਲੇ ਬਜਾਇਕੈ, ਦੀਏ ਪਰਮ ਸੁਖ ਮੋਹਿ
ਮੈਂ ਅਤਿ ਹਿਯ ਆਨੰਦ ਕਰ, ਦੀਏ ਸਹਸ ਭੁਜ ਤੋਹਿ
ਅਬ ਤੂੰ ਘਰ ਜਾਇ ਨਿਸਚਿੰਤਾਈ ਸੇ ਬੈਠ ਅਬਿਚਲ ਰਾਜ੍ਯ ਕਰ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸ੍ਰੀ ਭੋਲਾਨਾਥ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਸੁਨ ਸਹੱਸ੍ਰ ਭੁਜ ਪਾਇ ਬਾਣਾਸੁਰ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਪ੍ਰਕਰਮਾ ਦੇ ਸਿਰ ਨਾਇ ਵਿਦਾ ਹੋ ਆਗ੍ਯਾ ਲੇ ਸ੍ਰੋਣਿਤਪੁਰ ਮੇਂ ਆਯਾ ਆਗੇ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਕੋ ਜੀਤ ਸਬ ਦੇਵਤਾਓਂ ਕੋ ਬਸ ਕਰ ਨਗਰ ਕੇ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਜਲਕੀਚੁਆਨ ਚੌੜੀ ਖਾਈ ਔ ਅਗਨਿ ਪਵਨ ਕਾ ਕੋਟ ਬਨਾਇ ਨਿਰਭੈ ਹੋਇ ਸੁਖ ਸੇਰਾਜ੍ਯ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੀਛੇ
ਦੋ: ਲਰਨੇ ਬਿਨ ਭਇ ਭੁਜ ਸਬਲ, ਭਰ ਕੈ ਅਰ ਸਹਰਾਇ
