ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੩੧
ਕਹਿਤ ਬਾਣ ਕਾ ਸੋਂ ਲਰੈਂ, ਕਾ ਪਰ ਅਬ ਚੜ੍ਹ ਜਾਇ
ਚੌ: ਭਈ ਖਾਜ ਲਰਬੇ ਬਿਨ ਭਾਰੀ॥ ਕੋ ਪੁਜਵੇ ਹਿਯ ਹੌਂਸ ਹਮਾਰੀ
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਬਾਣਾਸੁਰ ਘਰ ਸੇ ਬਾਹਰ ਜਾਇ ਲਗਾ ਪਹਾੜ ਉਠਾਇ ਉਠਾਇ ਤੋੜ ਤੋੜ ਚੂਰ ਕਰਨੇ ਔ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਫਿਰਨੇ ਜਬ ਸਬ ਪਰਬਤ ਫੋੜ ਚੁਕਾ ਔਰ ਉਸਕੇ ਹਾਥੋਂ ਕੀ ਸੁਰ ਸੁਰਾਹਟ ਖੁਜਲਾਹਟ ਨ ਗਈ॥ ਤਬ
ਚੌ: ਕਹਿਤ ਬਾਣ ਅਬ ਕਾ ਸੋਂ ਲਰੋਂ॥ ਇਤਨੀ ਭੁਜਾ ਕਹਾਂ
ਲੈ ਕਰੋਂ॥ ਸਬਲ ਭਾਰ ਮੈਂ ਕੈਸੇ ਸਹੋਂ॥ ਬਹੁਰਿ ਜਾਇ
ਕੈ ਹਰ ਸੌ ਕਹੋਂ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਕਰ ਬਾਣਾਸੁਰ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰਨਾਇ ਬੋਲਾ ਕਿ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸੂਲਪਾਣਿ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਨਾਥ ਤੁਮਨੇ ਜੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਸਹੱਸ੍ਰ ਭੁਜਾ ਦੀ ਸੋ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਪਰ ਭਾਰੀ ਭਈ ਉਨਕਾ ਬਲ ਅਬ ਮਝਸੇ ਸੰਭਾਲਾ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ ਇਸਕਾ ਕਛੁ ਉਪਾਇ ਕੀਜੈ ਕੋਈ ਮਹਾਂਬਲੀ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਮੁਝੇ ਬਤਾਇ ਦੀਜੈ ਮੈਂ ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਮੇਂ ਐਸਾ ਪ੍ਰਾਕ੍ਰਮੀ ਕਿਸੂ ਕੋ ਨਹੀਂ ਦੇਖਤਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਯੁੱਧ ਕਰੇ, ਹਾਂ ਦਯਾ ਕਰ ਜੈਸੇ ਆਪਨੇ ਮੁਝੇ ਮਹਾਂਬਲੀ ਕੀਯਾ ਤੈਸੇ ਹੀ ਅਬ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਮੁਝਸੇ ਲੜ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਪੂਰੀ ਕੀਜੈ ਤੋ ਕੀਜੈ ਨਹੀਂ ਤੋ ਔਰ ਕਿਸੀ ਬਲੀ ਕੋ ਬਤਾਇ ਦੀਜੈ ਜਿਸ ਸੇ ਮੈਂ ਜਾਕਰ ਯੁੱਧ ਕਰੂੰ ਔਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਕਾ ਸ਼ੋਕ ਹਰੂੰ, ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ
