ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੩੩
ਜ੍ਯੋਤਿਸ਼ੀਓਂ ਕੋ ਬੁਲਾਇ ਬੈਠਾਇਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਲੜਕੀ ਕਾ ਨਾਮ ਔ ਗੁਣ ਗਿਨ ਕਰ ਕਹੋ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਕਹਿਤੇ ਹੀ ਜਯੋਤਿਸ਼ੀਓਂ ਨੇ ਝਟ ਬਰਖ, ਮਾਸ, ਤਿਥਿ, ਵਾਰ, ਘੜੀ, ਮਹੂਰਤ, ਨਖ੍ਯੱਤ੍ਰ, ਠਹਿਰਾਇ ਲਗਨ ਵਿਚਾਰ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨਾਮ ਊਖਾ ਧਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਗੁਣ ਰੂਪ ਸੀਲ ਕੀ ਖਾਨ ਮਹਾਂ ਜਾਨ ਹੋਗੀ ਇਸਕੇ ਗ੍ਰਹਿ ਔਰ ਲੱਖ੍ਯਣ ਐਸੇ ਹੀ ਜਾਨ ਪੜਤੇ ਹੈਂ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਬਾਣਾਸੁਰ ਨੇ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਪਹਿਲੇ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਜ੍ਯੋਤਿਸ਼ੀਯੋਂ ਕੋ ਦੇ ਵਿਦਾ ਕੀਯਾ ਪੀਛੇ ਮੰਗਲਾ ਰਿਖੀਯੋਂ ਕੋ ਬੁਲਾਏ ਮੰਗਲਚਾਰ ਕਰਵਾਏ ਪੁਨਿ ਜ੍ਯੋਂ ਜ੍ਯੋਂ ਵੁਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਬੜ੍ਹਨੇ ਲਗੀ ਤ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਬਾਨਾਸੁਰ ਉਸੇ ਅਤਿ ਪ੍ਯਾਰ ਕਰਨੇ ਲਗਾ ਜਬ ਊਖਾ ਸਾਤ ਬਰਖ ਕੀ ਭਈ ਤਬ, ਉਸਕੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸ੍ਰੋਨਿਤਪਰ ਕੇ ਨਿਕਟ ਹੀ ਕੈਲਾਸ਼ ਆ ਤਹਾਂ ਕਈ ਇਕ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀਯੋਂ ਕੇ ਸਾਥ ਉਸੇ ਸ਼ਿਵ ਪਾਰਬਤੀ ਕੇ ਪਾਸ ਪੜ੍ਹਨੇ ਕੋ ਭੇਜ ਦੀਯਾ ਊਖਾ ਗਨੇਸ਼ ਸਰੱਸ੍ਵਤੀ ਕੋ ਮਨਾਇ ਸ਼ਿਵ ਪਾਰਬਤੀ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਜਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਬੋਲੀ ਕਿ ਹੇ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸਿੰਧੁਸ਼ਿਵ ਗੌਰੀ ਦਯਾ ਕਰ ਮੁਝ ਦਾਸੀ ਕੋ ਵਿੱਦਯਾ ਦਾਨ ਕੀਜੈ ਔ ਜਗਤ ਮੇਂ ਯਸ਼ ਲੀਜੈ ਮਹਾਰਾਜ ਊਖਾ ਕੇ ਅਤਿ ਦੀਨ ਬਚਨ ਸੁਨ ਸ਼ਿਵ ਪਾਰਬਤੀ ਜੀ ਨੇ ਉਸੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਵਿੱਦਯਾ ਕਾ ਆਰੰਭ ਕਰਵਾਯਾ ਵੁਹ ਨਿਤ ਪ੍ਰਤਿ ਜਾਇ ਜਾਇ ਪੜ੍ਹ ਪੜ੍ਹ ਆਵੈ ਇਸਮੇਂ ਕਿਤਨੇ ਇਕ ਦਿਨੋਂ ਬੀਚ ਸਬ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਪੜ੍ਹ ਗੁਣ ਵਿੱਦ੍ਯਾਵਤੀ ਹੂਈ ਔਰ ਸਬ
