੩੩੪
ਧਇ ੬੩
ਯੰਤ੍ਰ ਬਜਾਨੇ ਲਗੀ ਇਕ ਦਿਨ ਊਖਾ ਪਾਰਬਤੀ ਜੀ ਕੇ ਸਾਥ ਮਿਲਕਰ ਬੀਣਾ ਬਜਾਇ ਸੰਗੀਤ ਕੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਗਾਇ ਰਹੀ ਥੀ ਕਿ ਉਸ ਕਾਲ ਸ਼ਿਵਜੀ ਨੇ ਆਇ ਪਾਰਬਤੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਿਯੇ ਮੈਂਨੇ ਜੋ ਕਾਮਦੇਵ ਕੋ ਜਲਾਯਾ ਥਾ ਤਿਸੇ ਅਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਉਪਜਾਯਾ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਮਹਾਂਦੇਵ ਜੀ ਗਿਰਜਾ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਗੰਗਾ ਤੀਰ ਪਰ ਜਾਇ ਨੀਰ ਮੇਂ ਨੁਹਾਇ ਨੁਲ੍ਹਾਇ ਸੁਖ ਕੀ ਇੱਛਾ ਕਰ ਅਤਿ ਲਾਡ ਪ੍ਯਾਰ ਸੇ ਲਗੇ ਪਾਰਬਤੀ ਜੀ ਕੋ ਬਸਤ੍ਰ ਆਭੂਖਣ ਪਹਿਰਾਨੇ ਔ ਹਿਤ ਕਰਨੇ ਨਿਦਾਨ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਮੇਂ ਮਗਨ ਹੋ ਡਮਰੂ ਬਜਾਇ ਬਜਾਇ ਤਾਂਡਵ ਨਾਚ ਨਾਚ ਸਾਂਗੀਤ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਕੀ ਰੀਤਿ ਸੇ ਗਾਨ ਗਾਇ ਸ਼ਿਵਾਂ ਕੋ ਲਗੇ ਰਿਝਾਵਣੇ ਔਰ ਬੜੇ ਪ੍ਯਾਰ ਸੇ ਕੰਠ ਲਗਾਨੇ ਉਸ ਸਮਯ ਊਖਾ ਸ਼ਿਵ ਗੋਰੀ ਕਾ ਸੁਖ ਪ੍ਯਾਰ ਦੇਖ ਦੇਖ ਪਤਿ ਕੇ ਮਿਲਨੇ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਕਰ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਭੀ ਕੰਤ ਹੋਇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਭੀ ਸ਼ਿਵ ਪਾਰਬਤੀ ਕੀ ਭਾਂਤ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਵਿਹਾਰ ਕਰੂੰ ਪਤਿ ਬਿਨ ਕਾਮਿਨੀ ਐਸੀ ਸ਼ੋਭਾ ਹੀਨ ਹੈ ਕਿ ਜੈਸੇ ਚੰਦ ਦੇ ਬਿਨ ਯਾਮਿਨੀ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜੋ ਊਖਾ ਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕਹੀ ਤੋਂ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਸ੍ਰੀ ਪਾਰਬਤੀ ਜੀ ਨੇ ਊਖਾ ਕੀ ਅੰਤਰ ਗਤਿ ਜਾਨ ਉਸੇ ਅਤਿ ਹਿਤ ਸੇ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ਪ੍ਯਾਰ ਕਰ ਸਮਝਾਇ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬੇਟੀ ਤੂੰ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਨ ਮੇਂ ਮਤ ਕਰ ਤੇਰਾ ਪਤਿ ਤੁਝੇ ਸ੍ਵਪਨੇ ਮੇਂ ਆਇ ਮਿਲੇਗਾ, ਤੂੰ ਉਸੇ ਢੁੰਡਵਾਇ ਲੀਜੋ
