ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
੩੩੫
ਔਰ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਸੁਖ ਭੋਗ ਕੀਜੋ ਐਸੇ ਬਰ ਦੇ ਸ਼ਿਵਰਾਨੀ ਨੇ ਊਖਾ ਕੋ ਬਿਦਾ ਕੀਯਾ ਵੁਹ ਸਬ ਵਿੱਦ੍ਯਾ ਪੜ੍ਹ ਬਰ ਪਾਇ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਅਪਨੇ ਪਿਤਾ ਕੇ ਪਾਸ ਆਈ ਪਿਤਾ ਨੇ ਏਕ ਮੰਦਿਰ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਨਿਰਾਲਾ ਉਸੇ ਰਹਿਨੇ ਕੋ ਦੀਯਾ ਔ ਯਿਹ ਕਿਤਨੀ ਏਕ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀਯੋਂ ਕੋ ਲੇ ਵਹਾਂ ਰਹਿਨੇ ਲਗੀ ਔ ਦਿਨ ਦਿਨ ਬੜ੍ਹਨੇ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਸ ਕਾਲ ਵੁਹ ਬਾਲਾ ਬਾਰਹ ਬਰਖ ਕੀ ਹੂਈ ਤੇ ਉਸਕੇ ਮੁਖ ਚੰਦ੍ਰ ਕੀ ਜ੍ਯੋਤਿ ਦੇਖ ਪੁਰਣਮਾਸ਼ੀ ਕਾ ਚੰਦ੍ਰਮਾਂ ਛਬਿ ਛੀਨ ਹੂਆ ਬਾਲੋਂ ਕੀ ਸ੍ਯਾਮਤਾ ਕੇ ਆਗੇ ਅਮਾਵਸ ਕੀ ਅੰਧੇਰੀ ਫੀਕੀ ਲਗਨੇ ਲਗੀ ਉਸਕੀ ਚੋਟੀ ਕੀ ਸਟਕਾਈ ਲਖ ਨਾਗਨਿ ਅਪਨੀ ਕੇਚਲੀ ਛੋੜ ਸਟਕ ਗਈ ਭੌਂਹ ਕੀ ਬੰਕਾਈ ਨਿਰਖ ਧਨੁਖ ਧਕਧਕਾਨੇ ਲਗਾ ਆਂਖੋਂ ਕੀ ਬਡਾਈ ਚੰਚਲਾਈ ਪੇਖ ਮ੍ਰਿਗਮੀਨ ਖੰਜਨ ਖਿਸਾਇ ਰਹੇ ਨਾਕ ਕੀ ਨਿਕਾਈ ਨਿਹਾਰ ਤਿਲ ਫੂਲ ਮੁਰਝਾਇ ਗਯਾ ਉੂਪਰ ਕੇ ਅਧਰ ਕੀ ਲਾਲੀ ਲਖ ਵਿੰਬਾ ਫਲ ਬਿਲਬਲਾਨੇ ਲਗਾ ਦਾਂਤ ਕੀ ਪਾਂਤਿ ਨਿਰਖਿ ਦਾਡਿਮ ਕਾ ਹਿਯਾ ਦਢਕ ਗ੍ਯਾ ਕਪੋਲੋਂ ਕੀ ਕੋਮਲਤਾ ਪੇਖ ਗੁਲਾਬ ਫੂਲਨੇ ਸੇ ਰਹਿ ਗਯਾ ਗਲੇ ਕੀ ਗੁਲਾਈ ਦੇਖ ਕਪੋਤ ਕਲਮਲਾਨੇ ਲਗੇ ਕੁਚੋਂ ਕੀ ਕਠੋਰਤਾ ਨਿਰਖ ਕਮਲਕਲੀ ਸਰੋਵਰ ਮੇਂ ਜਾਇ ਗਿਰੀ ਉਸਕੇ ਕਟਿ ਕੀ ਕ੍ਰਿਸਤਾ ਦੇਖ ਕੇਸਰੀ ਨੇ ਬਨਬਾਸ ਲੀਆ ਜਾਂਘੋਂ ਕੀ ਚਿਕਨਾਈ ਪੇਖ ਕੇ ਲੇਨੇ ਕਪੂਰ ਖਾਯਾ ਦੇਹਕੀ ਗੁਰਾਈ ਨਿਰਖ ਸੋਨੇ ਕੋ ਸੁਕਚ
