ਧ੍ਯਾਇ ੬੪
੩੫੫
ਮਨ ਮਲੀਨ ਤਨ ਖ੍ਯੀਣ ਹੋ ਰਹੇ ਹੈਂ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਔ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਉਸਕੇ ਬੀਚ ਬੈਠੇ ਅਤਿ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੈਂ ਕਿ ਬਾਲਕ ਕੋ ਯਹਾਂ ਸੇ ਉਠਾਇ ਕੌਨ ਲੇਗਿਯਾ ਇਸ ਭਾਂਤ ਕੀ ਬਾਤੇਂ ਹੋ ਰਹੀ ਥੀਂ ਕਿ ਰਨਿਵਾਸ ਮੇਂ ਰੋਨਾ ਪੀਟਨਾ ਹੋ ਰਹਾ ਥਾ ਐਸਾ ਕਿ ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਕੀ ਬਾਤ ਨ ਸੁਨਤਾ ਥਾ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੈ ਜਾਤੇ ਹੀ ਸਬ ਲੋਗ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕ੍ਯਾ ਪੁਰਖ ਉਠ ਧਾਏ ਔ ਅਤਿ ਵ੍ਯਾਕੁਲ ਤਨ ਖ੍ਯੀਣ ਮਨ ਮਲੀਣ ਰੋਤੇ ਬਿਲਬਲਾਤੇ ਸਨਮੁਖ ਆਨ ਖੜੇ ਹੂਏ ਅਤਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰ ਨਾਇ ਹਾ ਹਾ ਸ੍ਵਾਯ ਸ੍ਵਾਇ ਨਾਰਦ ਜੀ ਸੇ ਸਬ ਪੂਛਨੇ ਲਗੇ॥
ਚੌ: ਸਾਚੀਬਾਤ ਕਹੋ ਰਿਖਿ ਰਾਇ॥ ਜਾ ਸੋਂ ਜਿਯ ਰਾਖੇਂ
ਬਿਰਮਾਇ॥ ਸੁਧਿ ਕੈਸੇ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੀ ਲੈਹੈਂ॥ ਕਹੋ
ਸਾਧਿ ਕੇ ਬਲ ਰੈਹੈਂ॥
ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਨਾਰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਔਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਕਾ ਸ਼ੋਕ ਹਰੋ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਜੀਤੇ ਜਾਗਤੇ ਸ੍ਰੋਣਿਤਪੁਰ ਮੇਂ ਹੈਂ ਹਾਂ ਉਨੀਂ ਨੇ ਜਾਇ ਰਾਜਾ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੀ ਕੰਨ੍ਯਾਸੇ ਭੋਗ ਕੀਆ ਇਸੀ ਲੀਏ ਉਸਨੇ ਉਨੇਂ ਨਾਗਫਾਸ ਮੇਂ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਹੈ ਬਿਨ ਯੁੱਧ ਕੀਏ ਵੁਹ ਕਿਸੀ ਭਾਂਤ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਕੋ ਨ ਛੋੜੇਗਾ ਜਿਹ ਭੇਦ ਮੈਨੇ ਤੁਮੇਂ ਕਹਿ ਸੁਨਾਯਾ ਆਗੇ ਜੋ ਉਪਾਇ ਤੁਮ ਸੇ ਹੋ ਸਕੇ ਸੋ ਕਰੋ ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨਾਇ ਨਾਰਦ ਜੀ ਤੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋ ਚਲੇ ਗਏ ਪੀਛੇ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਨੇ ਜਾਇ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ
