੩੫੪
ਧ੍ਯਾਇ ੬੪
ਉਠਾ ਲਾਯਾ ਔ ਫਿਰ ਨ ਜਾਨੇ ਦੀਆ ਅਨਿਰੁੱਧ ਕੋ ਭੀ ਵਹਾਂ ਸੇ ਉਠਾਇ ਕਹੀਂ ਅਨਤ ਲੇ ਜਾਇ ਬੰਦ ਕੀਆ ਉਸ ਕਾਲ ਇਧਰ ਤੋ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਤਿਯ ਵਿਯੋਗ ਮੇਂ ਮਹਾਂ ਸ਼ੋਕ ਕਰਤੇ ਥੇ ਔ ਉਧਰ ਰਾਜ ਕੰਨ੍ਯਾ ਕੰਤ ਕੇ ਬਿਰਹ ਮੇਂ ਅੰਨ ਪਾਨੀ ਤਜ ਕਠਿਨ ਯੋਗ ਕਰਨੇ ਲਗੀ॥
ਇਸ ਬੀਚ ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਪੀਛੇ ਏਕ ਦਿਨ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਜੀ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੀ ਕੋ ਜਾਇ ਸਮਝਾਯਾ ਕਿ ਤੁਮ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਅਭੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਔ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖ ਧਾਮ ਰਾਖ੍ਯਸੋਂ ਸੇ ਕਰ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਤੁਮੇਂ ਛੁੜਾਇ ਲੇ ਜਾਇਂਗੇ ਪੁਨਿ ਬਾਣਾਸੁਰ ਕੋ ਜਾ ਸੁਨਾਯਾ ਕਿ ਰਾਜਾ ਜਿਸੇ ਤੁਮਨੇ ਨਾਗਫਾਸ ਸੇ ਪਕੜ ਬਾਂਧਾ ਹੈ ਵੁਹ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਕਾ ਪੋਤਾ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਕਾ ਬੇਟਾ ਹੈ ਔ ਅਨਿਰੁੱਧ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਹੈ ਤੁਮ ਯਦੁਬੰਸੀਯੋਂ ਕੋ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਸੇ ਜਾਨਤੇ ਹੋ ਜੋ ਜਾਨੋ ਸੋ ਕਰੋ ਮੈਂ ਇਸ ਬਾਤ ਸੇ ਤੁਝੇ ਸਾਵਧਾਨ ਕਰਨੇ ਆਯਾ ਥਾ ਸੋ ਕਰ ਚਲਾ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਬਾਣਾਸੁਰ ਨੇ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੋ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ਕਿ ਨਾਰਦ ਜੀ ਮੈਂ ਸਬ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਉੂਖਾ ਅਨਿਰੁੱਧ
ਗ੍ਰਹਣੰ ਨਾਮ ਤ੍ਰਿਵਸ਼ਟਤਮੋਂ ਧ੍ਯਾਇ ੬੩
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਅਨਿਰੁੱਧ ਜੋ ਕੋ ਬੰਧੇ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਤਬ ਨਾਰਦ ਜੀ ਦ੍ਵਾਰਕਾਪੁਰੀ ਸੇ ਗਏ ਤੋ ਵਹਾਂ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਸਬ ਯਾਦਵ ਮਹਾਂ ਉਦਾਸ
