ਧ੍ਯਾਇ ੬੪
੩੫੭
ਕੁਦਾਕੇ, ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਔਰ ਉਨਕੇ ਬੀਚ ਬੀਚ ਚਾਰਣ ਯਸ਼ ਗਾਤੇ ਥੇ ਔਰ ਕੜਖੈਂਤ ਕੜਖਾ ਤਿਸ ਪੀਛੇ ਫਰੀ, ਖਾੜੇ, ਛੁਰੀ, ਕਟਾਰੀ, ਜਮਧਰ, ਧੋਂਪੇ, ਬਰਛੀ, ਬਰਛੇ, ਭਾਲੇ, ਬੱਲਮ ਬਾਨੇ, ਪਟੇ, ਧਨੁਖਬਾਣ, ਗਦਾ, ਚੱਕ੍ਰ, ਫਰਸੇ, ਗਡਾਸੇ, ਲੁਹਾਗੀ, ਬਾਂਕ, ਬਿਛੁਏ ਸਮੇਤ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੇ ਗੁਪਤ ਅਸਤ੍ਰ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਲੀਏ ਪੈਦਲੋਂ ਕਾ ਦਲ ਟੀਡੀ ਦਲ ਸਾ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਥਾ ਉਨਕੇ ਮੱਧ੍ਯ ਮੱਧ੍ਯ, ਢੋਲ, ਡੱਫ, ਬਾਂਸੁਰੀ, ਭੇਰ, ਨਰਸਿੰਗੇ, ਕਾ ਜੋ ਸ਼ਬਦ ਹੋਤਾ ਥਾ ਸੋ ਅਤਿ ਹੀ ਸੁਹਾਵਨਾ ਲਾਗਤਾ ਥਾ॥
ਚੌ: ਉਡੀ ਰੇਣੁ ਆਕਾਸ਼ ਲੌਂ ਛਾਈ॥ ਛਿਪ੍ਯੋ ਭਾਨੁ ਭਯੋ
ਨਿਸ ਕੇ ਭਾਈ॥ ਚਕਈ ਚਕਵਾ ਭਯੋ ਬਿਯੋਗ॥
ਸੁੰਦਰਿ ਕਰੈਂ ਕੰਤ ਸੋਂ ਭੋਗ॥ ਫੂਲੇ ਕੁਮੁਦ ਕਮਲ ਕੁਮ-
ਲਾਨੇ॥ ਨਿਸਿਚਰ ਫਿਰੈਂ ਨਿਸਾ ਜਿਯ ਜਾਨੇ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਿਸ ਸਮਯ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਬਾਰਹ ਅਖ੍ਯਹਿਣੋਂ ਸੈਨਾ ਲੇ ਅਤਿ ਧੂਮ ਧਾਮ ਸੇ ਉਸਕੇ ਗੜ੍ਹ ਗੜ੍ਹੀ ਕੋਟ ਤੋੜਤੇ ਔਰ ਦੇਸ਼ ਉਜਾੜਤੇ ਜਾਇ ਸ੍ਰੋਣਿਤਪੁਰ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚੇ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਔਰ ਪ੍ਰਦੁ੍ਯਮਨ ਜੀ ਭੀ ਆਨ ਮਿਲੇ ਤਿਸੀ ਸਮਯ ਕਿਸੀ ਨੇ ਅਤਿ ਭਯ ਖਾਇ ਘਬਰਾਇ ਜਾਇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਸਿਰਨਾਇ ਬਾਣਾਸੁਰ ਸੋ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਅਪਨੀ ਸੈਨਾ ਲੇ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਔਰ ਉਨੋਂ ਨੇ ਹਮਾਰੇ ਦੇਸ਼ ਕੇ ਗੜ੍ਹ ਗੜ੍ਹੀ ਕੋਟ ਢਾਇ
